CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

200 HENRICUS HOLLMANN
en de priorkeuze voor te zitten. Om financiele redenen durft
hij daartoe echter niet besluiten. Hij verzoekt van Dinter het huis
plechtig in te zegenen en de priorkeuze voor te zitten. Om alle
tweehoofdigheid in het bestuur te vermijden heeft hij, in overleg
met de definitoren, besloten, dat de nieuwe prior tevens
overste over alle Amerikaanse confraters zal zijn. Verder geeft
hij aanwijzingen over de te houden keuze en bepaalt, dat er
geregeld ongeveer acht confraters in het klooster moeten wonen
en verblijven. Een begeleidend schrijven stelt de volmachten en
verplichtingen van de vicaris generaal vast24.
Op 29 September wenst Hollmann van Dinter geluk met diens
verkiezing tot prior en vicaris generaal25. Tevens geeft hij
enkele aanwijzingen betreffende noviciaat en tijdelijke geloften
van de eerste Amerikaanse novice, Thomas Brandon.
Het college van het H. Kruis werd op 7 September 1922
geopend met zeven studenten. Een week later, 13 September,
werd het nieuwe klooster door abt Alcuin Deutsch o.s.b. in-
gezegend.
Hoogwaardig Heer heeft driemaal een bezoek aan de Ameri
kaanse confraters gebracht: in 1911, 1920 en 1925. Op 6 oktober
1925 zat hij de priorkeuze voor, waarmee de tweede ambtsperiode
van van Dinter als prior en vicaris generaal begon.
Twee nieuwe krachten, de priesters A. van Zutphen en R.
Klaver, vergezelden hem op deze laatste reis (zie p. 129).
In 1925 richtten de Amerikaanse kruisheren een eigen tijdschrift
op : The Crosier Missionary.
34 De hier vermelde en besproken brieven van Hollmann aan van Dinter en de
overige Amerikaanse kruisheren berusten in het kloosterarchief te Onamia. Father
J. Rausch was 20 vriendelijk fotocopieen ervan te zenden.
25 De benaming vicaris generaal wordt door Hollmann in deze ongedateerde brief
en ook in die van 29 September 1922 gebruikt. J. Rausch in Crosier Story vermeldt
op p. 339, dat J. van der Hulst 24 mei 1944 is gestorven. Er wordt ook over
van der Hulst gesproken als The Vicar General of the American Crosiers. Bij de
aanstelling van diens opvolger fr. L. Kerich merkt Rausch op (p. 340), dat de
benaming Vicar General niet geheel hauwkeurig het nieuwe ambt omschrijft, omdat
ook Kerich een tijdelijk mandaat van Rome ontving, dat hem volmachten schonk,
welke gelijk stonden met die van de magister generaal, tot er een nieuwe generaal
kon worden gekozen.