CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

194 HENRICUS HOLLMANN
moesten zien te behelpen. In 1925 woonden er in Tuindorp
reeds 25.000 katholieken. Er moest zo spoedig mogelijk een
flinke kerk worden gebouwd. Op 3 mei 1926 werd de eerste
steen gelegd voor kerk en klooster, die na een jaar waren voltooid.
Op Kruisvinding 1927, het titelfeest der nieuwe kerk,
heeft mgr. Callier deze geconsacreerd. Dit geschiedde ruim drie
weken voor het overlijden van Hoogwaardig Heer. Zijn slechte
gezondheidstoestand stond hem niet meer toe, daarbij aanwezig
te zijn.
Het klooster te Zoeterwoude
Wegens het toenemend aantal fraters was men in 1921 reeds
genoodzaakt geweest om de zolder van de voorbouw te St.-
Agatha in woonruimte te veranderen. Er werden heel wat nieu
we kamertjes in hout opgetrokken, die meestal van kleine dakvenstertjes
waren voorzien. Er kwam bepaald geen luxe aan te
pas. Dat verklaart de wel zeer mannelijke schertsnaam ,,planken
verdommenis", die door het profanum vulgus aan dit bouwsel
werd gegeven.
Toch ontstond weldra opnieuw plaatsgebrek als gevolg van
een alle verwachting overtreffende vermeerdering der novicen
en fraters. Er moest nu tot verdeling der zeven opleidingsjaren
over twee kloosters worden overgegaan, zodat men besloot een
nieuw klooster te bouwen. Nadat herhaalde pogingen om zich te
vestigen op andere plaatsen waren mislukt, slaagde de orde ten
slotte hierin te Zoeterwoude19. De vriendschap met plebaan
Westerwoudt te Haarlem was Hollmann grotelijks van dienst
om de vereiste toestemming van het bisdom te verkrijgen. Het
nieuwe klooster was bedoeld als studiehuis voor de filosofen.
Mgr. Callier verleende op 15 april 1925 zijn toestemming tot de
bouw ervan. Aanvankelijk werden alleen de middenbouw en de
rechter zijvleugel voltooid, waarbij een kleine, voorlopige kapel
39 H. van Rooyen, Het klooster in het polderland, in In Cruce Vita, p. 101-108.
Hoogw. Heer Hollmann had van zijn vriend, de generaal der dominicanen L.
Theissling, de raad gekregen om een poging te doen tot stichting van een klooster
in Roelofarensveen of in de omgeving daarvan. Dit was een vrijwel geheel katholieke
streek, met veel roepingen. Toen dit niet slaagde, viel de keus ten slotte op
Zoeterwoude. Een bemiddelende rol speelde hierin fr. L. Badoux, die een persoonlijk
vriend was van de toenmalige deken aldaar, F. C. J. Jansen.