CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

HET MILIEU TE SINT-AGATHA 115
voorrecht om *s middags na de vespers de krant te lezen. Dit
geschiedde echter staandebeens, want zo gauw er een van de
priesters binnenkwam moest dit als een sein tot de aftocht
worden opgevat.
De verhouding van de fraters tot Hoogwaardig Heer vertoonde
een typische mengeling van eerbied en afstand, en toch
ook van 'n zekere vertrouwelijkheid. Want hij had een jong
hart en een ruime belangstelling voor iedereen. De frater, die
op de ziekenkamer lag, kon rekenen op zijn trouw bezoek en
op een versnapering, als hij van een reis terugkeerde. ,,Zieken
zijn een zegen voor een huis", placht hij te zeggen, en dit was
in zijn mond geen gemeenplaats. Hij was gul van nature en
wanneer er feest gevierd werd, zorgde hij er graag persoonlijk
voor dat het niemand aan iets ontbrak.
De positie van Hollmann als magister generaal en tegelijk
prior was tot op zekere hoogte een tweeslachtige. Het wekte
misschien wel eens de indruk, alsof hij een soort van dubbelleven
leidde. Zoals aanstonds nog blijken zal, gaf deze combinatie
in het begin van deze eeuw aanleiding tot ernstig verzet
daartegen. Afgezien nog van strikt persoonlijke redenen, waren
er zeker bepaalde nadelen aan deze situatie verbonden. Vooreerst
stond de onderdaan te St.-Agatha in een andere verhou
ding tot hem dan tot een gewone prior. Zijn waardigheid was
immers hoger en zijn bevoegdheden strekten zich verder uit. Er
was in geval van meningsverschil ook geen beroep op de
generaal mogelijk. Tevens maakten visitatiereizen, bezoeken die
hij moest afleggen of officiele gelegenheden waarbij hij hoorde
te verschijnen, zijn afwezigheid soms voor langere tijd noodzakelijk.
Zeker, er was een supprior aangesteld. Maar het is
noch voor deze, noch voor de huisgenoten een aangename toestand,
wanneer een prior zijn bestuur vaak door een plaatsvervanger
laat uitoefenen. Men heeft toch niet voor niets een prior
gekozen. Voor wat dit laatste nadeel betreft, moet men de
toenmalige staat van zaken natuurlijk niet gelijkstellen met de
tegenwoordige. Een langer dan een week durende afwezigheid
van de generaal kwam betrekkelijk zelden voor.
Overzee was de orde vanaf 1910 alleen nog maar in Amerika
gevestigd.