CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

HOOFDSTUK III
DE KORREL IN DE VOOR: 1899-1909
Wie een historisch beeld wil geven van het beleid zoals dat
door Hoogwaardig Heer Hollmann werd gevoerd, zal een betoog
dienen te leveren, dat steunt op aanwijsbare en controleerbare
feiten. Nu is het natuurlijk zo, dat voor ieder onmiddellijk
waarneembare resultaten het meeste houvast bieden en ook het
sterkste aanspreken. Daartoe kan men bijvoorbeeld rekenen het
vestigen van de orde in andere landen en werelddelen. Daar is
geen ingewikkelde redenering voor nodig ; dit kan alleen al
met foto's en statistieken worden aangetoond. Maar ten minste
even belangrijk, ja eigenlijk van veel wezenlijker betekenis is
het stijgen van de intellectuele belangstelling en vooral van
het religieuze peil. Dit vergt echter een langzame en geleidelijke
innerlijke groei. Men kan dit niet uit de grond stampen, want
het veronderstelt de vorming van een zekere traditie. Bovendien
blijft het uit de aard der zaak meer verborgen in zijn uitwerking.
De resultaten ervan bespeurt men eerst op langere termijn. En
het onbegrip, de sleur en de tegenstand die daarbij overwonnen
moeten worden, zijn taaier en dikwijls veel bezwarender dan
louter materiele zorgen.
Die groei van het inwendig leven der orde ging Hoogwaardig
Heer Hollmann het diepst ter harte. Toen hij in September 1920
zijn gouden kloosterfeest vierde, voerde prior Honhon als oudste
definitor het woord namens de orde. Hij deed dit met de hem
eigen verve en vurigheid. Niet geheel ten onrechte werd er
beweerd, dat Honhon, wanneer hij een preekstoel zag, er op
moest. En vooral als feestredenaar was hij in zijn element. Dan
steigerde hij, zowel lichamelijk als geestelijk. Ook toen borstelde
hij met weidse gebaren een portret, dat de jubilaris van bescheidenheid
kon doen blozen. Toch was het geen louter vuurwerk.
Hij was toen ongeveer veertig jaar een trouwe vriend en medewerker
van Hollmann geweest. Meer dan wie ook was hij in
staat te oordelen over al wat deze tot stand had gebracht. En