CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

INLEIDING
Er leeft momenteel in de Kruisherenorde een groeiende aandrang
om zich dienstbaar te maken aan de Kerk in haar hedendaagse
verschijningsvorm en aan de menigvuldige geestelijke
behoeften en noden van de moderne mens. Dat vergt verantwoorde
aanpassing en beweeglijkheid, ondernemingsgeest en
moed tot nieuwe initiatieven. Door de Voorzienigheid geplaatst
in deze tijd met zijn eigen problemen, is het haar plicht en taak
deze te verstaan en haar werkzaamheid daarmee in overeenstemming
te brengen. De veranderingen, die zich heden voltrekken,
kunnen en mogen ook een eeuwenoude orde niet onberoerd
laten. Dat zou in strijd zijn met de apostolische zending, die zij
heeft te vervullen. Want zij is geen star en onveranderlijk blok
graniet, maar een levend organisme.
Hoezeer we ons echter willen openstellen voor nieuwe ideeen
en strevingen op geestelijk gebied, toch zullen we ons altijd
moeten blijven bezinnen op het voorafgegane. En wel bijzonder
op het nabije verleden, dat de band blijft vormen met het
heden. Wanneer daarom de orde zich bezint op haar taak in deze
tijd, zoekt zij tevens aansluiting bij een bepaalde fase in haar
geschiedenis, die rond 1840 begon en waarin reeds nieuwe
mogelijkheden voor haar geschapen werden en aanzetten tot een
eigentijdse beleving aanwezig waren. Zij koestert namelijk de
overtuiging, dat de grondslag voor haar huidige bestaans- en
werkwijze gelegd is tijdens het bezielend bestuur van de commissaris
generaal en latere magister generaal Henricus van den
Wijmelenberg.
Als voornaamste exponent van deze hernieuwde opvatting
omtrent taak en mogelijkheden der orde, als man die doelbewust
de lijn van van den Wijmelenberg heeft doorgetrokken, valt
ongetwijfeld Henricus Hollmann te beschouwen. Daarom alleen
reeds is deze figuur onze belangstelling ten zeerste waard.