CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

148 HENRICUS HOLLMANN
hebben. Hij zou daarover dan later verslag uitbrengen aan
Hannut. Aan Honhon schrijft Huvenaars op 10 januari 1916,
dat hij tot zijn grote spijt geen pas naar Nederland kan krijgen.
Hij heeft daarom per brief zijn bezwaren tegen het prioraat te
Hannut aan Hoogwaardig Heer kenbaar gemaakt. Zoals later
blijken zou, zijn die bezwaren, hoewel zeer ongaarne, aanvaard.
Eerst op 20 augustus 1916 komt Hoogwaardig Heer weer naar
Hannut. Nog dezelfde dag werden de kiezers afzonderlijk door
hem in verhoor genomen en werd hun medegedeeld, dat Huve
naars bezwaren had doen gelden tegen zijn aanstelling te
Hannut. De generaal verklaarde, dat hij naar aanleiding daarvan
Huvenaars niet had willen forceren. In de voormiddag van
22 augustus werden de confraters te Hannut bijeengeroepen en
stelde Hoogwaardig Heer, met tranen in de ogen, Konings tot
prior aan. Sprekend over deze benoeming, zou hij, na de installatie
en in een onderhoud met een van de tegenstanders van
Konings, hebben gezegd: ,,Ik had het zo gaarne anders ge-
daan" 16.
Tot zover dus de feiten omtrent deze veelbewogen priorkeuze
en haar nasleep, die meer dan tien maanden in beslag namen.
Voor een buitenstaander is het, na bijna vijftig jaren, verre van
eenvoudig een verklaring omtrent de achtergrond ervan te
beproeven. De vrij uitgebreide documentatie is voor het grootste
gedeelte samengesteld uit correspondentie van Honhon met
Hoogwaardig Heer en met prior Konings, en vice versa van
Konings met Honhon. Ook bevindt zich daarbij de brief, die
Huvenaars op 10 januari 1916 schreef aan Honhon. Verder is
er het tamelijk zakelijk gehouden ooggetuigeverslag omtrent
de zittingen en stemmingen, opgemaakt door van Vorst. Voor
het overige is de tegenpartij in deze documentatie niet vertegenwoordigd.
De grieven, die er tegen Konings waren, kan men er
slechts zijdelings uit opmaken. In zoverre zijn de inlichtingen
dus onvolledig. Toch kan men niet zeggen, dat zij eenzijdig of
partijdig zijn, zeker niet van de kant van Honhon. Persoonlijk
was hij wel overtuigd, dat Konings, onder de gegeven omstan-
18 Aldus van Vorst.