CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

JEUGD TE ALKMAAR 23
trouwens nog steeds van toeristen. De aparte bekoorlijkheid van
het oude stadsgedeelte ligt wel daarin, dat het een rijkdom aan
historische bezienswaardigheden bezit en tegelijk vol leven en
vertier is. Want reeds sinds de 18e eeuw is het een drukke
marktplaats temidden van een streek van land- en tuinbouw, van
veeteelt en zuivelproductie6. Over de houten ophaalbruggen
kwam men in de winkelstraten. Er waren tal van die gezellige,
ouderwetse zaken, waar alles glinsterde van helderheid en de
buitenmensen van geslacht op geslacht hun inkopen deden. Daar
tussenin lagen allerlei werkplaatsen. Langs de open deuren
gaande, hoorde je het onophoudelijk en driftig gerucht van de
arbeid en zag je de ambachtslui, die van vader op zoon hun
degelijk vak- en reparatiewerk verrichtten. En op marktdagen
lagen de grachten vol zwaargeladen schuiten met de frisse en
malse kleurschakering van allerlei groenten en blinkend rode
kazen. In de smalle straten met hun sierlijke en kleurige oude
geveltjes schuifelden de mensen druk pratend langs elkaar.
Forse Noordhollandse boerinnen met helder gesteven kapjes,
gouden oorijzers en blinkende halskettingen, stevenden statig
als opgetuigde fregatten vooruit of gingen voor anker bij lok-
kende winkelruiten. Voor een echte jongen viel er op zulke
dagen van alles te zien en te beleven. Hoe gezellig leek het
daarbinnen in de herbergen met hun blauwe horren, waar de
prikkelende geur van bier en brandewijn door de open deur
naar buiten drong en de zon flitsende lichtjes toverde in de
koperen koffiekomfoor. Daar zaten de boeren wijdbeens en
breeduit te dampen uit hun aarden pijpjes, in hun onverslijtbare
lakense pak en het hoge zijden petje op hun zonverbrande kop.
Boven het zwaar geroezemoes van stemmen klonk het ketsen
der biljartballen of de kletsende handslag om een koebeest.
Buiten onder de lindebomen zaten ze als bezetenen te smous-
jassen ; het gaf je een plezierig schrikgevoel, als zo'n boereknuist
zijn troefkaart neerdreunde dat het tafeltje kraakte en de
glaasjes rinkelden.
Van thuis uit was het maar een klein eindje naar de Waag,
waar het elke vrijdagmorgen zwart van de mensen stond en
allerlei talen werden gesproken. Uit de donkerte van het pakhuis
8 Th. P. J. Wortel, Oud-Alkmaar, Heemschutserie, 1943, passim.