CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

HET MILIEU TE SINT-AGATHA 117
rellen heeft weergegeven6. Soms heeft de schilder het landschap
wat gestoffeerd met poppetjes, die uit een kast met Saksisch
porselein lijken weggelopen. Ge ziet twee jagertjes met weitas
en geweer; twee speurende jachthondjes. Dat mag het boertje
niet hinderen om met weids gebaar het zaad uit te strooien. Een
ander veldheertje staat netjes in de houding naast paard en kar.
Er knielt een landelijke jonkvrouw in het groene veld, die meer
aandacht voor het jagersbedrijf dan voor de veldarbeid blijkt
op te brengen. En obligaat is natuurlijk het kruisheertje, dat in
vol ornaat voor de kloostermuur staat. Op een ander kunstgewrocht
rijdt een nederige landman in hemdsmouwen zeer traagzaam
op de mestkar door de malse dreven. Hij groet reeds op
onwaarschijnlijke afstand en met een nog onwaarschijnlijker
hoofs gebaar van zijn petje de welgedane kanunnik, die statig
langs de muur van zijn domein wandelt. ,,Hoe genoechlijk rolt
het leven des gerusten landmans heen", zou Huibert Poot bij
dit vredig schouwspel hebben verzucht. Zou het kruisherenleven
te St.-Agatha zulk een rimpelloze en sluimerende vijver zijn
geweest ? Een spotter, en zeker een geestelijke snelheidsmaniak,
zou er aanleiding in kunnen vinden om te spreken van een tarn,
traag, zelfvoldaan, ja louter vegeterend bestaan. Toch plofte er
wel eens een zware kei in die ogenschijnlijk roerloze waterspiegel,
of schokte de huiselijke barometer ineens van schijnbaar
kalm en bestendig naar zwaar weer.
Zoals vermeld, zwijgt de kroniek omtrent alles wat zich in de
jaren 1876-1911 te St.-Agatha heeft afgespeeld. En zelfs al zou
dit niet het geval zijn, dan zou men er toch nog rekening mee
dienen te houden, dat daarin destijds overigens begrijpelijke,
maar schokkende gebeurtenissen zorgvuldig werden weggelaten.
Het nageslacht mocht vooral niet te weten komen, dat het ook
toen niet altijd even vredig toeging. Dit ongetwijfeld goed
bedoelde streven wordt nochtans oorzaak, dat men zich een vals
en vertekend beeld van de voorbije werkelijkheid vormt. Dit
plaatst de geschiedschrijver voor nodeloze en dikwijls onontwarbare
raadsels. Bepaalde feiten, die eertijds ergernis en beroering
verwekten, blijven meestal toch niet verborgen. Wanneer men
8 De aquarellen van von Geusau bevinden zich in het klooster te St.-Agatha.
Zij zijn rond 1850 vervaaxdigd. Zie p. 48 en 49.