CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

168 HENRICUS HOLLMANN
zijn verblijf ging hij ook zijn opwachting maken bij de kardinaal
protector der orde, W. van Rossum, en werd daarbij vergezeld
door A. van Asseldonk en P. Rutten. Zij namen een bakje, het
bekende Romeinse open rijtuigje, en reden naar het paleis.
Onderweg deelde Hollmann mee, dat hij van plan was om de
procurator generaal der norbertijnen, dr. H. Noots, opvolger
als zodanig van dr. Nouwens, voor te stellen als agent om de
belangen van de kruisherenorde te behartigen. De spontane
reactie van van Asseldonk hierop was, dat zulk een oplossing
een abnormale toestand zou bestendigen. Het kerkelijk recht
schreef immers voor, dat iedere orde een eigen procurator te
Rome zou hebben. Hij suggereerde daarom Honhon, die een
representatieve figuur was en vloeiend Frans sprak. Tijdens de
audientie van Hollmann bij de kardinaal bleven van Asseldonk
en Rutten antichambreren. Wat Hoogwaardig Heer allemaal
besproken had, wisten zij dus niet. Naderhand zou in ieder
geval blijken, dat de kardinaal zich had uitgesproken voor een
eigen procurator generaal der orde. ,,Voor mij komt geen andere
procurator generaal in aanmerking dan pater van Asseldonk",
had de kardinaal gezegd. Op het einde van de audientie werden
ook van Asseldonk en Rutten uitgenodigd. Nauwelijks had het
drietal de appartementen van de kardinaal verlaten, of Hollmann
zeide tot van Asseldonk: ,,Het eerste wat ge moet doen, is de
statuten bij de Congregatie indienen". Aangezien dit de taak
was van een procurator generaal, begreep van Asseldonk wel,
dat hij als zodanig zou worden aangesteld. Deze benoeming, die
van het definitorium afhankelijk was, geschiedde dan ook in
november 1920.
Van veel belang is de correspondentie, die hoofdzakelijk door
Hoogwaardig Heer en verder door de oudste definitor prior
van Mil, in de jaren 1922-1925 met de procurator generaal A.
van Asseldonk over de nieuwe statuten is gevoerd.
Kort samengevat was de stand van zaken als volgt. Het ontwerp
ervan, dat 21 april 1920 in opdracht van Hollmann door
van Asseldonk was ingediend, werd op 21 mei 1922 door de
Congregatie der Religieuzen teruggezonden. De Congregatie
wilde daarin enige veranderingen zien aangebracht en verschei-