Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

Som om ein ikkje bryr seg om andre, seier ho. For om ein kastar ei gåve så
kastar ein på ein måte personen ein har fått den av, meiner ho. Og gåvene skal
stå synleg, slik at dei ein har fått dei av ser at ein set pris på dei.
”Det er tanken som teller når ein gjev noko, ikkje at det skal vera dyrt og flott.
Om eg ikkje har syns at det har vore så kjempefint så har eg syns at det har
vore fint at nokon har gjett det til meg, så eg kastar aldri ei gave! Det gjer eg
ikkje!” seier Else.
”Du tek vare på alt?” undrar eg.
” Ja. Eg set det kanskje ikkje midt i glaninga, men eg har det. Setter det kanskje
på ein litt meir diskret plass.” seier Else
”Men i forhald til å kaste ting, då – syns du det er – kastar du ofte ting?” lurar
eg på.
”Nei, hvis det er øydelagt og ikkje har nokon funksjon lengre, eller hvis det er,
ja, hvis det er skikkeleg øydelagt.” seier ho.
Her fortel Else at den einaste gåva ho hugsar at ho har kasta er eit smykkeskrin
ho fekk til konfirmasjonen. Då ho kasta det var det så øydelagt at det var uråd å
reparere. Ho hugsar framleis det smykkeskrinet og kven ho fekk det av. Ho
hugsar på den måten kven som synte interesse for henne gjennom å gje henne
gåva.
4.4.3 Forteljingane i tinga
For Else finst det ikkje eit skilje mellom tingen og historia bak tingen. For kvar
ting har si historie og sin gjevar. Utan tingen finst ikkje historia. Utan gjevaren
finst ikkje tingen. Kva som er viktigast – om det er historia eller tingen er for
henne uråd å svare på. Det er knytt i hop.
100