Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

”Då blir på ein måte tinga ein representasjon - eller?” lurar eg på.
”Ja! Absolutt!” Seier ho og fortset
”Ja, og så er det veldig fokus på det, ikke sant? Det med å være vellykket og..
Ha penger, være lykkelig og ha penger, kjøpe det du vil ha og være lykkelig
ikke sant? Det henger utrolig sammen!” hevdar Anne.
”Så det økonomiske det blir – så du føler at det blir ei spegling av det du greier
og det du ikkje greier?” spør eg.
”Ja, utad så gjør det det. Ikke i det vanlig, altså. Ikke i det vanlige. Men når det
kommer opp – å, nå har vi kjøpt oss ny bil til 500.000, å, nå har vi pussa opp
kjøkkenet for 150.000, …da kjenner jeg at jeg blir litt sånn… Jeg kan ikke høre
det uten å tenke dårlig om meg selv. Fordi at det har ikke jeg klart.” seier ho.
Tinga hennar fortel ikkje om henne slik ho er no. Det har skjedd endringar, men
dei er ikkje synlege fordi ho framleis har dei same tinga. For henne vert
fattigdomen som eit venterom. Endringar let vente på seg. Ho får ikkje
verkeleggjort draumane. Dei daglege handlingane vert usynlege fordi dei ikkje
inneber forbruk men vedlikehald. Så lenge alt er som det var ser det ut som
stillstand. Den daglege omsorga for dottera, heimen og henne sjølv er usynlege
handlingar så lenge dei gjerast med så høg grad av meistring. Om meistringa var
lågare ville det vorte synleg som handlingar som ikkje vart gjort. Ho meistrar å
vera aleineforsørgjar, arbeide turnus og å vera musikar. Likevel er det ikkje
kreativiteten, fleksibiliteten og organisasjonsevna hennar som vert synleg. Dei
daglege handlingane er ikkje manifeste storleikar slik som tinga. Det finst
synlege og usynlege handlingar. Difor vert det ei feilslutning å tru at berre det
synlege finst og at det som er synleg er det me kan vita noko om. Om ein gjev
seg tid saman med nokon kan ein få auge på det som er løynd i utgangspunktet.
115