Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

det fortolkande mennesket. I dette lyt ein erkjenne at det den andre seier er sant
for han eller henne (ibid:16). Interessa vert vend mot dei eigne historiane som
kvalitetar i seg sjølve, framfor å oppsøke kvantitet tenkt som kvalitet.
3.3.2 Subjekt–objekt-relasjonar
Å hugse rørsler er ein del av forståinga dersom ein tek med fenomenologiens
syn på kroppen som forteljande, samstundes som den er handlande og
persiperande (Zahavi 2003:62-63). Perspektivet vert ei opning i tolkinga av
intervjua med informantane i tillegg til den transkriberte teksten. Forholdet
mellom ting og menneske kan kallast eit resiprokt subjekt-objekt-høve idet ein
vender merksemda mot sambandet mellom mennesket som subjekt i omgang
med objekta. Men i dette er det ikkje gjeve at verda er eit uavhengig objekt,
snarare er det eit djupare samband mellom den ein er sjølv og det som er ikring
ein (Abram 2005: 44-45).
Det fører med seg nokre refleksjonar. Når Skjervheim peikar på skiljet mellom
deltakaren og tilskodaren kan det setjast inn i ein historisk kontekst der
begeistringa over oppdaginga av verda lenge gav ein særskilt autoritet til
naturvitskapen. Men dei situerte subjekta er kan hende ein stor kulturell
blindflekk i naturvitskapen.
…”observasjon har fått en så sterk forrang som kilde til sann kunnskap at det er
blitt en sammenblanding mellom det å se og det å vite, mellom observasjon og
objektivitet. Opprinnelsen til det er framveksten av naturvitenskapene og deres
kunnskapsobjekt, som vi kan kalle det kontekstløse objekt” (Birkeland
2002:53).
Naturvitskapen undersøkjer isolerte fenomen og difor kan den gjera hevd på ei
isolert sanning. Ting er objekt med overflate. Gjennom ei lang verknadshistorie
har overflata vorte til bevis for sanning. Det ein ser er sant. Ein slik ståstad er
60