Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

kvinnene før. Difor betyr tinga som dei har hatt så mykje, hennar eigen historikk
følgjer i line frå dei. Dei arva tinga ber kan hende inklusjonen av Else som ei
kvinne blant dei andre kvinnene og som arvtakaren blant dei, i seg. I ei slik
forståing er det ikkje plass til mennene, ein kan tenke på dei som ekskluderte frå
moglegheita til å inngå i forteljingane om tinga som kvinnene har hatt.
Kjenslene for tinga er kjensler for menneska. Det skjer ei samansmelting. I
biblioteket har Else ein ”skatt”, oldemora si skjønnskriftbok. Ho syner den til
meg – det skjer noko i hendene på henne i kontaktflatene mellom boka og
hendene. Måten ho tek i boka liknar måten ein tek i menneske. Orda strøymer ut
av henne, det ho seier assosierer eg til ein forteljarkultur som er i ferd med å gå
tapt. Eg ser henne på ein annan måte når ho fortel om dei viktige tinga, fordi ho
får eit anna kroppsspråk. Det ser ut som ho gjeng inn i rolla som forteljaren.
”Eg har ein av dei fyrste skulebøkene som oldemor hadde, der ho har øva på å
skrive bokstavar. Ja, det er kjempemoro, og det at – nei, du ser at ho har skrive
med blekkpenn, og så så fint som ho har skrive! Der er ikkje sånn som i tredje
klasse no, altså! Der er det kjempenøye og fint! ” seier Else entusiastisk.
”Og lesebøkar – eg har – den boka, det er ikkje ein tjukk bibel, men det er ein
sånn liten ein dei hadde når dei skulle bli konfirmert, og der står det
”konfirmant”, og så stend det navnet hennes og så stend det årstal og – det er så
moro! Det er kjempemoro! Og eg har den fyrste skriveboka til pappa som han
hadde på skulen, eg har bibelen til bestemor som ho hadde når ho blei
konfirmert!” fortset ho.
”Kan du fortelje kvifor du syns det er moro?” ber eg.
”Nei, veit du, det veit eg ikkje heilt, men eg syns det er veldig moro å vita når
eg sit og ser i den boka og vita at den har faktisk oldemor sete og skreve i når
ho var lita, for hundre år sidan, og det er kjempefascinerande, syns eg. Så eg
likar å ha bokhylla full av sånne ting, da.” seier Else.
102