Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

Merleau-Ponty forklarar korleis kroppen sjølv har romlegheit og dermed er med
på å setje preg på det han kallar det objektive romet gjennom å vera i det. Medan
persepsjonen av romet må skje gjennom ”væren” i romet.(Merleau-Ponty
1994:104). Rom og tid er forbunde med einannan.
2.4.3 Entitet
Ting og kropp får nærast eit minste felles multiplum i omgrepet entitet om ein
likestiller ting og menneske. Omgrepet entitet tyder ifølge framandordboka
”væren, vesen” (Berulfsen 1978). Medan ein finn ei litt rikare forståing i
filosofileksikonet idet det vert skildra slik; ”entitet (latin entitas, vesen,
værende), uttrykk innført i skolastikken som oversettelse av det greske on. 1. En
tings eller arts vesen. 2. Noe værende, en gjenstand”etc. (Lübcke 1996: 142).
I desse forklaringane får omgrepet entitet ein dimensjon som knyt det til
terminologien i fenomenologien. Tingen er ein ”væren, vesen”. Forholdet
mellom ting og menneske kan setjast inn i eit fenomenologisk rammeverk der
interessa for kroppen, tida, romet og staden allereie finst. Omgrepet entitet gjev
inngangar til forståing for kva tinga er for menneska fordi teoretiske kontekstar
allereie er verksame i ordbokas forklaring av omgrepet som ”væren”.
Om ein seier at entitet er tingens vesen og kallar det ”Noe værende, en
gjenstand” lyt ein ta med omgrepet tid. Dersom noko skal vare må det vare i tid.
Det verande er verande i tida. Når tingen har eit vesen kjem det av at den vert
omtala og rekna med i dagleglivet til informanten. Tingen vert tillagt ei bestemt
meining. Fokuset her er på informantens forteljingar. Når ein ting ikkje fyrst og
fremst handlar om seg sjølv, altså ikkje er sjølvrefererande, kan ein tenke den
som ein refleksiv entitet. Informantens forteljing om tingen ber i seg andre
historiar. Ofte handlar ikkje tingen om tingen, men tingen viser til noko anna
med sin ”væren”. Intervjua handlar oftast om det tinga viser til. Omgrepet
35