Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

Jon verkar oppteken av leik og barndom og av at leiken skal halde fram i det
vaksne livet. Valet av ting fluktar med humor. Humor har med tidskjensle å
gjera, den gjer tida kvalitativ. Humor intensiverer kjensla av å vera til.
Eg får inntrykk av at interiøret frå 50- og 60-talet ikkje kjem av at Jon er
tilbakeskodande, men tvert om intensiverer kjensla av samtid. Latteren oppstår i
augneblink der han fortel om tinga. Han ler mot dei, som om han er samstemt
med tinga. Det slår meg at Jon er nøgd slik det er. Slik eg ser det integrerer han
seg sjølv inn i ei verd av design, humor og maskulinitet. Identiteten hans kjem til
syne som forma av desse verdiane.
4.4 Gåvene og matriarkatet
I arkaiske samfunn er gåva besjela av gjevaren. Ei avvising av gåva er ei
fornærming fordi det er ei avvising av gjevaren. Gåva skal skape band mellom
gjevar og mottakar, og denne bindinga er av varig karakter. Gåver som er gjevne
av slekt, familie og vener er prov på varige relasjonar. Skiljet mellom ting og
familie finst ikkje fordi historia til familien heng fast i tinga. Gåvene og dei arva
tinga er vitnesbyrd om alliansar av sosial varigheit. Tinga har individualitet fordi
gjevaren er i tinga. Gåver er altså teikn på alliansar i motsetnad til isolasjon og
gåver har moralske implikasjonar (Mauss 1995: 28-30, 52, 87, 147, 211). I
intervjuet under ser alliansane ut til å vera kjønna. Gåvene lyt i stor grad til ¨å
vera symbolske band mellom kvinner.
Gåver kan vera teikn på kven ein er for andre, og på kven sine liv ein er integrert
i. Fråver eller avvising av gåver kan vera teikn på uønska eller ønska isolasjon.
97