Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

eller ekskludere musikken fordi nokon har laga den. Kva vi vel gjer noko for
identiteten vår.
Kulturforskaren Michael Bull hevdar i ei analyse av musikk på øyret15 at
musikkens evne til å endre kjensla av romet er ein viktig årsak til bruken. Å setje
lyd til dei daglege handlingane endrar kjensla av tida. Ventetid vert til lyttetid og
byromet vert til ein stad med klang i staden for støy (Bull 2000). Analysen er
overførbar til andre rom.
Ein kan tenke på musikk som noko som kan fortrylle tida. Musikken er
inkluderande fordi den er eit tilbod til sanseapparatet. Når musikken vert til
sentrum for opplevinga kan blikkets vurderande evne koma i bakgrunnen.
Musikaren kjem best til sin rett når ho høyrest. Det er då identiteten og
integriteten vert best synleg. Ved å setje musikaren i sentrum for analysen vert
tinga til teikn på musikalitet i staden for manglande normalitet.
Gjennom å opne for inklusjon i staden for eksklusjon kan menneska koma til
syne.
Samansauminga av tida, økonomien, omsorga og kunsten fortener positiv
merksemd framfor ei følt kjensle av manglande meistring representert ved tinga.
Dei tradisjonelt kvinnelege handlingane er ikkje manifeste storleikar, men
handlingar som stadig flyktar vidare til neste handling utan å ta plass i romet slik
tinga gjer. Kjensla av kva normalitet inneber kan knytast til det kvinnelege fordi
det å vera mor er forbunde med forventingar til normalitet. Normalitet har eit
sett med uttrykk.
Det paradoksale er at normalitet/ avvik er ein normativ diskurs, ikkje ein
materiell diskurs (Sirnes: 1999:35). Likevel får normaliteteten eit uttrykk
gjennom det materielle.
15 Walkman, mp3, iPod etc
119