Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

verkelegheitsforståinga er. Det aristoteliske omgrepet mimesis er med på å
skaffe distanse til empirien, og som det vert forklara seinare dreier det seg om
verkelegheitsforståingar.
Lesinga av tingen skjer av eit subjekt som er situert stadleg, kulturelt, sosialt og
personleg. Det gjer at tingen ikkje betyr det same for alle som ser den. Det er
naudsynt å sjå at sanseinntrykk og dermed opplevingar kjem til gjennom det
opplevande og fortolkande subjektet (Birkeland 2005: 18). Om ein kan svare på
kva ting er for menneska vil eg halde opent. Spørsmålet opnar altså opp for å sjå
forholdet mellom ting og menneske som resiprokt. Samtidskulturen er ramma
som det resiproke forholdet sjåast innanfor. Med interesse for kulturanalyse vert
tinga sett på som eit prisme for å forstå menneska i sin kultur. Ting kan sjåast
som markørar av særskilte verdiar, noko som tyder at ein viss ting kan bety noko
for ein og noko anna for ein annan. Det er naudsynt å kontekstualisere tinga i tid
og stad (Miller 2005:10). Det kontekstuelle vert viktig.
2.3 Utdjuping av teoretiske perspektiv
Fenomenologien er som nemnd både ein filosofi og ein metode (Zahavi 2003:7-
8). Ambisjonen med intervjua er å fortolke dei med interesse for kva dei fortel
om kulturen. Kulturanalysen i denne studien går langt i å følgje den
fenomenologiske metoden. Det kan vera verdt endå ein gong å peike på at dette
paradoksalt nok kan sjå ut for å skape ei kløft mellom dei teoretiske omgrepa
som i hovudvekt er henta frå fenomenologien, og den empiriske tilnærminga.
Fordi det er mogleg at dette kjem av spennvidda mellom fenomenologien som
transcendentalfilosofi og den fenomenologiske metoden som vender seg til
verkelegheita.
Ifølge Zahavi meiner Heidegger at filosofien bør analysere det som er så
fundamentalt og sjølvsagt at det aldri blir skjenka ein tanke. Me kan analysere
27