Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

Grekaren har moral og haldningar, evner og eigenvilje som gjev seg til kjenne.
Handlinga er mimetisk med karakteren og med tanken bak handlinga.
Kan hende har me drege med oss tankesett frå antikken gjennom kulturelle
transformasjonar kalla førmodernitet, modernitet og seinmodernitet eller
postmodernitet. Ting eigast av nokon, dei er ikkje lausrivne storleikar i eit eige
univers. Ting og menneske er på same stader. Tinga er synlege kring mennesket.
Sidan ting må ervervast gjennom handlingar kalla lønsarbeid eller gjennom arv
og gåver kan det koma fram ei kulturell sanning; at ting viser til handling og
karakter.
I denne studien er informantane vaksne, etniske norske som snakkar om tinga
sine. Gjennom utvalet av ting fortel informantane noko om ”kva for eit
menneske dei er”, eller ”kva for ein nordmann” dei er. Tinga fortel noko, dei har
tilknytingar gjennom at dei forvaltas eller eigast av ”nokon”. Dei allmenne
normene for kva ein nordmann er gjer visse måtar å vera norsk på til akseptable
former. Dette har konsekvensar for både kultur og natur fordi forma kan knytast
til forbruk (Myrvang: 2005). Om det finst ein følt normalitet (Meyer 1999: 14,
21-22) kan ein hevde at det allmenne står over det spesielle slik som under
antikken.
Alle måtar å vera norsk på ser ikkje ut for å vera sosialt aksepterte, slik
informanten ”Anne” skildrar. Ein følt normalitet gjer omgrep som inklusjon,
eksklusjon og toleranse aktuelle. Ut ifrå desse refleksjonane kan spørsmålet
”Kva er ein grekar?” inspirere til spørsmålet ”Kva er ein nordmann?”. Myta om
nordmannen er konstruert slik at ikkje alle har høve til å passe inn. Det spelar
kanskje mindre rolle om ein er norsk eller ikkje enn om ein elles oppfyller andre
”normalitetskrav”.
123