Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

4 Empirisk del
Ting er ofte ordinære. Gjennom den ordinære nærleiken i kvardagslivet er tinga
til stades samstundes som menneska gjer seg mangfaldige livserfaringar der dei
er. Når informantane set ord på dei ordinære gjenstandane trer det fram noko
spektakulært. Den ordinære gjenstanden og den spektakulære historia frå
kvardagen kjem til å verke på einannan. For idet gjenstanden vert forklart endrar
den seg framfor ein. Den er ikkje lengre berre ei form som er lausriven frå
romet. Den er sjølv eit rom. I dette romet bur forteljingane. Menneska endrar seg
framfor meg fordi dei fortel desse historiane, som vert hugsa gjennom tinga.
Historiane om tinga ser ut for å gje dei mentale posisjonar som liknar dei
relasjonane me har til stader. Ein stad er meir som ei hending enn som eit objekt
(Casey 1996: 26). Også tinga opplevast og erkjennast som noko meir enn
faktiske og materielle. Stadene og tinga har noko felles som noko som me stadig
kan oppsøke, oppdage eller finne nye forståingar for. Gjenstandane er til stades
saman med andre gjenstandar. Det er likevel ikkje slik at alle gjenstandar er lada
med meining eller historier. Her finst det ulike måtar å sjå det på.
Denne studien følgjer den fenomenologiske metoden, og difor forsøker eg å
fristille informanten så godt som eg greier. Ein lyt likevel vera klar over
forskingseffekten (Repstad 1998: 56). Den måten ein formar spørsmåla på vil
alltid påverke kva ein får vite.
Kvart intervju har sin eigenart og fleire ulike interessante tema, difor haldast dei
separate under framstillinga. Det er utfordrande å trekke fram hovudtema. Eg
freistar å lenke saman den kryssande informasjonen som finst i kvart einskild
intervju med kulturanalyse. I spennet mellom nærleik og distanse håpar eg å få
fram nokre trekk ved den norske samtidskulturen.
65