Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

Identiteten er til ein viss grad formbar, ein kan gjera synleg kven ein er lik og
kven ein skil seg bort frå. Grenseoppgangane mellom oss og dei andre vert
synlege gjennom det ein kan kalle identitetsforvalting.
Når ein vert oppteken av identiteten sin kan ein difor tru at ein vert oppteken av
korleis ein skil seg frå dei andre, og korleis ein liknar dei. Det ligg an til ei
utmeisling. Denne forminga gjer at eg ynskjer å ta i bruk ordstillinga gjera
identitet.
2.4.5 Integritet
I framandordboka forklarast ”integritet” slik: ”helhet, uskaddhet; ukrenkelighet
(Berulfsen 1978)”. Ifølge Høystad kan ein erstatte omgrepet identitet med
integritet (Høystad 1994: 160-161, 227). Dei to omgrepa leiar ut i to ulike
tilnærmingsmåtar til mennesket. For Høystad handlar omgrepet identitet om å
vera lik eller identisk med. Av den grunn vert ein ekstra merksam på grensene
mellom det ein er lik og det ein er forskjellig frå. Identitetsomgrepet vert knytt
til den eigne personen men også til staden, nasjonen, religionen og tinga. Slik
sett vert identitetsomgrepet særleg eigna til grensesetjing. Ein er ikkje berre til,
ein er også eit teikn på kven ein er og kven ein ikkje er. Dette synet vert nærmast
ein karikatur av mennesket som overflatisk vesen. Motsatsen for Høystad ligg i
menneskets integritet. Integriteten har moralske implikasjonar (ibid: 161). Å ha
integritet fører til inklusjon og gjer at mennesket kan kjenne ein heilskap med
det andre. For med omgrepet integritet meiner han at menneskets
erfaringsbaserte mentale og kroppslege opplevingar vert innlemma i den
heilskapen som individet er (Høystad 1997:11). Høystad tek utgangspunkt i
Heideggers ontologi som feller mennesket inn i verda. Den kartesianske
dualismen mellom subjekt og objekt kan kaste ljos over hans syn på identitet
som grensemarkør. Dualismetanken skil kroppen frå det som er ikring. Med
Heidegger argumenterer han for at ein ikkje kan forstå mennesket utan å forstå
40