Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

2.4.1 Fenomenologien og omgrepa
Det kan kanskje verke klargjerande å syne korleis dei valde omgrepa står i
forhold til fenomenologien og interessa for subjektet innan dei vert forklara kvar
for seg.
Som nemnd gjerast opplevingar og erfaringar på stader som omsluttar oss. Med
fenomenologien får ein auge på at stader konstituerer oss og at me konstituerer
stadene. Menneske så vel som entitetar er alltid og overalt stadbundne (Casey
1996: 18-19, 24). Fokuset på ting ser individet i samband med staden. Ting finst
på stader (ibid: 25). Rom-omgrepet er i munnleg bruk om roma i huset og det
fører med seg at det vert naudsynt å sjå på kva dette omgrepet inneber i tillegg
til det nemnde utanfrå- og-inn-perspektivet. Eg møtte informantane på stader.
Me var i dei og såg dei nedanfrå og innanfrå, men under intervjua var me likevel
i rom inne i husa. Desse roma gav horisontar, omgjevnadar, synsinntrykk, lydar,
lukter og avtrykk mot kroppen. Innanfor stadene finst det altså opplevde og
erfarte rom (Abram 2005: 175-178).
I den personlege erfaringa er omgrepet tid relevant. Tankar kring tida vert ei
opning i forståinga av intervjua, og det kjem til ei utdjuping av forholdet mellom
stad, rom og tid .
Ting og menneske sjåast saman her. Entitet og identitet er ord av same opphav.
Ein entitet er i utgangspunktet ein ting. Omgrepet entitet peikar mot
fenomenologien fordi det forklarast med ein tings vesen, væren. Tinga er
entitetar, menneska har identitetar. Ordet identitet er knytt til kven nokon er
(Fink 1991: 205). Det skil den eine personen frå den andre, og gjer at me kan
skilje mellom kven som gjer kva slik at den einskilde vert ansvarleg for
handlingane sine. Slik finst det djupare kulturelle trekk knytt til omgrepet.
Mennesket har også integritet (Høystad 1997:7). Det gjeng føre seg eit sosialt
liv der den enkelte er integrert med andre menneske. Inklusjon og eksklusjon er
30