Svalastog ferdig.pdf - TEORA - Høgskolen i Telemark

aldersgruppe. Informantane var mellom 32 og 57 år, ein kan kalle dei ”vaksne,
etablerte norske”. Dei held til i bygder, byar og ”bygdebyar” på austlandet. På
den måten håpar eg å ha med ei viss breidde i høve til korleis den geografiske
verkelegheita kan ha noko å seie.
Ulikt frå den fenomenologiske metoden, som er av transcendentalfilosofisk art
(Zahavi 2003:16), er dei kvalitative metodane av praktisk art (Kvale 1997:61).
Skilnaden ligg i å undersøke på den eine sida kva verkelegheit er som ein
heilskap mellom menneske og alt ikring, og å undersøke kva som er verkeleg for
kven. Utvalet av ”kven” er ein del av den kvalitative metoden. Ein kan velje
etter ulike kriterium, og med ei sterk subjektiv vending vert det ei vending mot
kontekstane. Det vert viktig å skildre korleis ein har gått fram fordi det med
dette ikkje finst ein veg fram til mål, men eit utal vegar. Tilgjenge kan vera ein
viktig grunn for utvalet (ibid:160-161, 172, 176).
Korleis tingmengda står fram og let seg skildre og kategorisere styrer utvalet
her. Det vil seie at eg har leita etter informantar i ljos av kva for ting dei har.
Informantens horisont er møtt med interesse for den eigne historia og gjer at
einkvar forteljar vil vera interessant. Det skiljast ikkje mellom utdanning, sosial
bakgrunn, inntekt eller liknande. Resonnementet bak utvalet kan trekkast i hop i
nokre enkle punkt.
• Korleis få vite kva tinga er for menneska?
• Eg må snakke med menneska.
• Forteljingane om tinga er sjølve saka som eg skal undersøke.
• Eg lyt søke etter ting ut frå forskjellar, på jakt etter stadig nye, ulike ting.
Då eg bestemde utvalet lurte eg på om folk sa det same om tinga sine jamvel om
dei hadde svært ulike ting. Og eg lurte på kor instrumentelle grunnar som ville
koma fram i intervjua, slik som legitimering av ein nytteverdi som eigentleg er
ein statusverdi. Eg ville vita om det er tilfeldig kva for ting ein har i heimen. Og
47