Diabetes mellitus ve komplikasyonlarının tanı,tedavi ve izlem ...

Prognoz
HHD mortalitesi %12-42 arasında değişmektedir.
Yaşı >70 olan ve bakım evlerinde kalan hastalarda mortalite daha yüksektir.
DKA’ya göre daha yavaş seyirli olması (klinik seyir birkaç günden birkaç haftaya kadar
uzayabilir), vakaların hastaneye daha geç ulaşmasına yol açar, bu da prognozu
kötüleştirir.
12.2.1 | Tan›
Plazma veya idrarda keton bileşiklerinin görülmemesi, plazma glukoz düzeyi ve
ozmolaritesinin çok yüksek olması ile DKA’dan kolaylıkla ayırt edilebilir.
Plazmada glukoz düzeyi >600 mg/dl ve ozmolarite ≥320 mOsm/kg ise tanı için yeterlidir.
PG düzeyinin ve ozmolaritenin çok yüksek olması kötü prognoz işareti olarak kabul
edilir.
12.2.2 | Klinik seyir
Belirti ve bulgular
Aslında HHD ile başvuran hastalarda az da olsa insülin rezervinin olması lipolizi
baskılamak için yeterlidir.
Yaşlanma ve demans durumuna bağlı susama hissinin azalması, böbreklerin idrarı
konsantre etme yeteneğinin azalması, DKA’ya göre dehidratasyonun daha belirgin
olmasına yol açar.
Ketozun tetiklediği kusmanın olmaması hastanın sıvı kaybı açısından uyarılmasını
engeller.
Diyabetli olsun ya da olmasın, merkezi sinir sistemi fonksiyonlarında akut veya subakut
kötüleşme ve dehidratasyon görülen her yaşlı olguda HHD aranmalıdır.
Kan basıncı düşüktür, ya da daha önceden hipertansiyonlu olduğu bilinen bir vakada
normal rakamlara düşmüş olabilir.
Laboratuvar bulguları
HHD’de su ve elektrolit kayıpları DKA’ya göre çok daha ön plandadır.
Ortalama su kaybı 8-10 litre civarındadır.
Na + , K + , Cl - , Mg 2+ , Ca 2+ ve fosfat kayıpları vardır.
Katabolizma artışına bağlı olarak B-kompleks, özellikle tiamin (B1) vitamin kayıpları
olabilir.
Başvuruda çoğu kez PG düzeyi 1000 mg/dl ve ozmolarite 360 mOsm/kg’a dayanmıştır.
Serum Na + düzeyi çoğu kez >140 mEq/l’dir. Ağır hiperglisemi ve hipertrigliseridemi
nedeniyle olduğundan daha düşük ölçülebilir (psödohiponatremi).
Serum K + düzeyi, başlangıçta normal ya da yüksek olsa da sıvı ve insülin tedavisi ile
birlikte tedavi sırasında azalır.
Prerenal azotemi (hastaların ileri yaşta olması, eşlik eden sorunlar ve dehidratasyona
bağlı) gelişebilir.
Orta derecede lökositoz görülebilir, hematokrit de yükselmiştir (dehidratasyon)
Eşlik eden hepatosteatoz transaminazların yükselmesine yol açabilir.
’Ötiroid hasta sendromu’ nedeniyle düşük T4 ve T3 düzeylerine eşlik eden uygunsuz
normal ya da düşük TSH olabilir, ancak hasta klinik olarak ötiroidtir.
102 | DİABETES MELLİTUS VE KOMPLİKASYONLARININ TANI, TEDAVİ VE İZLEM KILAVUZU