Diabetes mellitus ve komplikasyonlarının tanı,tedavi ve izlem ...

9.2.1 | Glisemik kontrol hedefleri
Tip 2 diyabetli hastalarda glisemik hedefler hastanın özelliklerine ve klinik durumuna
uygun olarak bireysel bazda belirlenmelidir.
Genel olarak tip 2 diyabetli hastalarda hipoglisemi riskini artıran özel bir durum yoksa,
yaşam beklentisi yeteri kadar uzun ise, mikrovasküler komplikasyonların azaltılması
için A1C hedefinin ≤%6.5 olarak belirlenmesi tercih edilmelidir. Bununla beraber,
hipoglisemik atak yaşanmaması koşulu ile bilinçli hastalarda ve bazı özel durumlarda
(örneğin riskli gebelikte) A1C hedefi %6.0 olarak belirlenebilir.
A1C’nin düşük tutulması ile sağlanacak yarar; özellikle KVH riski yüksek olan hastalarda
hipoglisemi ve mortalite risklerini artırmamalıdır. Hastanın yaşam beklentisi düşük ve
hipoglisemi riski yüksek ise glisemik kontrol hedefleri daha yüksek tutulmalıdır.
Genel olarak A1C >%6.5 ise veya hastanın bireysel glisemik hedefleri sağlanamıyorsa
tedavide yeni düzenlemeler yapılması gereklidir.
A1C hedef değere ulaşılana dek 3 ayda bir, bundan sonra ise 3-6 ayda bir ölçülmelidir.
1. Normale yakın glisemik hedeflere ulaşılmalı ve bu hedefler sürdürülmelidir.
2. Glisemik kontrolün sağlanmasında öncelikle açlık ve öğün öncesi PG düzeltilmesi
hedeflenmeli, öğün öncesi ve APG 70-120 mg/dl olmalıdır.
3. Açlık ve öğün öncesi PG hedefleri sürdürülemiyorsa veya hedeflere ulaşıldığı halde
A1C >%6.5 ise tokluk PG kontrolü gereklidir. Tokluk PG, öğünün başlangıcından 2
saat (gebelerde 1 saat), sonra ölçülmelidir. Tokluk PG hedefi