Show publication content!
Show publication content!
Show publication content!
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
220<br />
Iwona Szmelter<br />
Określenie wartości kulturowych w zakresie tożsamości<br />
społecznej, określenia znaczenia i więzi społeczności jest złożona<br />
a szczególnie trudna dla sztuki współczesnej i nowoczesnej.<br />
Część zagadnień obejmują nauki społeczne, dotąd zbyt<br />
rzadko włączane w proces ochrony dziedzictwa kulturowego<br />
jak antropologia, socjologia, psychologia, estetyka empiryczna.<br />
Nurty przenikania się kultur mają miejsce od wielu stuleci.<br />
Obecnie jednak stanowią nowe wyzwanie zew względu na<br />
mass-medialny wymiar. Także możemy określić jako nowe pole<br />
badawcze niezbędną synergię nauk humanistycznych poświęconych<br />
dziedzictwu kulturowemu. Rola nauk przyrodniczych<br />
winna być podporządkowana pytaniom badawczym służącym<br />
prawdzie o nim i dobru dziedzictwa.<br />
Podsumowanie<br />
Współczesna kultura wizualna jest zapisem w historii<br />
rozwoju człowieka i jako taka zasługuje na ochronę. Jednak<br />
jak każda nowa epoka, która staje się w chwilę przeszłością,<br />
kolejnym ogniwem historii, wymaga osobnego specyfi cznego<br />
dla niej podejścia i przemian w statusie ochrony dziedzictwa<br />
sztuk wizualnych.<br />
XXI wieczna refl eksja dotyczy rozumienia współczesnej,<br />
bardzo zróżnicowanej i bogatej w nowe formy roli dziedzictwa<br />
kulturowego jako kluczowego pojęcia dla naszej tożsamości.<br />
Filozofi a ochrony dziedzictwa sztuk wizualnych z natury rzeczy<br />
odbija obraz tegoż dziedzictwa i obejmuje znacznie szerszy<br />
zakres niż dotąd ujęty w doktrynach i teoriach konserwatorskich,<br />
które powstały przed zaistnieniem przełomu kulturowego<br />
XX wieku. Poza architekturą i tradycyjnymi dyscyplinami<br />
plastycznymi oraz obecnej różnorodności sztuki, zawiera ponad-dyscyplinarne<br />
znaczenie, łącząc dziedzictwo materialne<br />
z niematerialnym. Oznacza to postępowanie otwarte na różnorodność<br />
kulturową i kontekst historyczny i adaptacyjny.<br />
Istniejący paradygmat teorii i doktryn konserwatorskich dla<br />
zachowania sztuki współczesnej i nowoczesnej jest formułowany<br />
przez społeczność konserwatorską jedynie w odniesieniu<br />
do uzasadnionych wyjątków w stosunku do doktryn oraz powszechnie<br />
znanych i akceptowanych zasad. Nowe rozumienie<br />
zasad dotyczy m.in. zachowania autentyzmu, odwracalności,<br />
wartości pamięci, kontekstu, potrzeby negocjacji aktorów<br />
zaangażowanych w ochronę wartości dziedzictwa także<br />
w aspekcie zrównoważonego rozwoju. Te zmiany, coraz częściej<br />
zauważalne tak w teorii jak i problemach codziennego<br />
zagrożenia bytu współczesnych zabytków i pilotażowych projektach<br />
konserwatorskich – dotąd nie znajdują należytego odzwierciedlenia<br />
w normach i procedurach administracyjnych.<br />
Narodziła się nowa rola konserwatora – asystenta i adwokata<br />
współczesnego artysty, odpowiedzialnego za istnienie<br />
prac w ich kompleksie materii i przesłania. Rejestracje woli<br />
artysty, autorskiej idei i zamierzonej ekspresji obiektów czynione<br />
są w ramach opieki nad sztuką. Właśnie w relacji do<br />
oryginalnej koncepcji artystów, która potwierdzona poprzez<br />
kontekst ich dzieł ma wiodące znaczenie, powinien być organizowany<br />
jest proces ochrony dzieł.<br />
W cyfrowym świecie informacji, a zwłaszcza w rewolucyjnym<br />
czasie tzw. „post-Google generation” służy upowszechnieniu<br />
nauki i wiedzy na tym polu wszechnica internetowa<br />
International Network for Conservation of Contemporary Art 4 ,<br />
w której także jest wiele polskich opracowań.<br />
Generalizując – przez dwoistość współczesnej kultury<br />
wizualnej, współistnienie tradycyjnych dyscyplin z nowoczesnymi,<br />
fi lozofi a ochrony dziedzictwa bazuje na rozpoznaniu<br />
i zasadach wielokrotnie już opisanych dla tradycyjnego dziedzictwa<br />
materialnego i nowych strategii powstałych dla dziedzictwa<br />
niematerialnego. Co ważne, dotyczy także brania pod<br />
uwagę ich bezustannych fuzji, wszak mających miejsce od tysiącleci<br />
historii kultury. Nie jest to zatem problem nowy, ale<br />
raczej na nowo dostrzeżony w całym swym bogactwie i różnorodności.<br />
Skrajnie indywidualny i zróżnicowany charakter<br />
dziedzictwa powinien być u podstaw procesu jego właściwego<br />
rozpoznania i procesu ochrony. Nowoczesną strategią ochrony<br />
współczesnego dziedzictwa kultury wizualnej i technicznej<br />
warto uczynić badanie i promowanie różnorodności kulturowej,<br />
związku między materialnym i niematerialnym dziedzictwem,<br />
synergii nauk, oraz niezbędnego dialogu.<br />
Literatura:<br />
S. Munoz Vinas, Contemporary Theory of Conservation, Oxford<br />
2005, s.12.<br />
C. Caple, Conservation Skills; Judgement, Method and Decision Making,<br />
London-New York, 2004, s. 15.<br />
W. Tatarkiewicz, O pojęciu wartości, co historyk fi lozofi i ma do<br />
zakomunikowania historykowi sztuki, (w:) O wartości dzieła<br />
sztuki, Warszawa 1968<br />
I. Szmelter, A New Conceptual Framework for the Preservation of the<br />
Heritage of Modern Art, w://U..Schaedler-Saub,A.Weyer(red),<br />
w Theory and Practice in the Conservation of Modern Art: Refl ections<br />
on the Roots and the Perspectives, ARCHETYPE, London<br />
2010<br />
4 www.incca.org
Change language