Nº 1991 - Asociación de Escritores en Lingua Galega

A literatura é un tema recurrente nas ensaistas galegas, se ben a filosofía,
fundamentalmente o pensamento feminista, nos últimos vinte anos, inciden en
moitas das analistas. Coa brevidade que esixe a comunicación, compre destacar as
seguintes autoras e libros.
Carmen Blanco, unha das críticas máis importantes do país, especialista en
literatura de muller e da muller na literatura. Na súa obra destaca un libro de
«Conversas con Carballo Calero», Edicións criticas de obras de Novoneira e Méndez
Ferrin, traballos publicados na revista feita por mulleres «A Festa da Palabra
silenciada» e artigos na Voz de Galicia co título de LILITH, sección de artigos de
FIGA (Feministas Independentes Galegas), etc. Pero donde centra a actividade
ensaística é no libro de recente aparición: «Literatura Galega de Muller» (Xerais
1991). Nel inclúe diferentes ensaios que paso a suliñar:
Estudio da obra de Rosalía de Castro, así como a mitificación e mistificación que
se ten feito da súa figura.
Análise do ensaio feminista nos diferentes, e mesmo antagónicos, criterios que
o animan; desde a antisufraxismo de Francisca Herrera Garrido, escritora conservadora
de principios de século, ao feminismo materialista, representado por min
mesma nos tres libros de ensaio publicados. Integra tamén o feminismo espiritualista
de Teresa Barro.
Catro calas poéticas en poetas de postguerra como Luz Pozo Garza e Xohána
Torres ou as voces máis novas como Pilar Pallarés, Ana Romaní, Xela Arias, etc.
Dedica outro apartado á miña novela histórica «Amantia», á que califica de
exemplo de novela feminista.
O xenero infantil é motivo amplo de referencia. Destaca a considerábel número
de autoras que o cultivan en relación con outros xéneros. Fai diversas interpretacións
desta, ao parecer, especialidade feminina, desde a maternidade e a relación
das mulleres coas nenas á propria marxinalidade do xénero, que é habitualmente
desprezado. A autora analiza asimesmo o feito desde as posibilidades que ten ese
xénero de ruptura frente ás normas e reglas literarias que as escritoras rompen máis
asiduamente que os escritores, indicando exemplos como Rosalía, Emily Dickingson
ou Virginia Woolf. Encontra tamén xustificación na tradición oral feminina, de
GALEUZCA
O ensaio feminino na Literatura
galega
MARIA XOSÉ QUEIZAN
25