DE OPKOMST VAN HET NEDERLANDSCH GEZAG OOST-INDIE.

18
land zich met die voorstellen vereenigde, onderwierp zich de
Moucheron en sloot hij met de Staten dier beide gewesten in
dien geest eene overeenkoinst.* Toen de tijd naderde om den togt
te ondernemen werd het schriftelijk advies van Moucheron in-
gewonnen. Bij de langdurigeberaadslagingen, welke over alles wat
de onderneming betrof en over de vast te stellen instructien gevoerd
werden, maakte men een ruim gebruik van Moucheron's verkregen
kennis. Eindelijk werden op den. 11 Mei die instructien vast-
gesteld en op den 16 daaraanvolgende door de vergadering der
Staten-Generaal bekrachtigd.
De togt zou ondemomen worden met drie schepen en een jagt.
Twee schepen werden bij de adiniraliteiten van Zeeland en het
Noorder-Kwartier uitgerust; het derde schip met zijn jagt werden
bij de expeditie gevoegd door de Regering van Amsterdam, welke
door den invloed van Plancius daartoe geleid en aangespoord, aan
de onderneming zich wilde aansluiten, maar afzonderlijke instructien
uitreikle. De schepen door Holland en Zeeland toegerust, moes-
ten stevenen door de straat gelegen tusschen Waygats en het
vasteland, in de zee van Tartarije (de Kara-zee), langs bet door
Plinius genoemde promontoriuni Tabin (C. Taimyr?), zooveel
mogelijk de kust houdende naar eene straat Amur, door welke
men meende in China te geraken. Plancius daarentegen was van
oordeel, dat men niet, zoo als Moucheron voorschreef, tusschen
Waygats en Rusland den doortogt zoeken moest, maar gebeel
benoorden Nova Zemla oin. Als leerling van Mercator deelde hij
de denkbeelden en de meening, welke deze aardrijkskundige in
zijne poolkaait had uitgedrukt, dat in het hooge Noorden
« Enripus ob celerem fluxum nunquam congelalur.
In dien zin ontvingen de Amsterdamsche schepen hunne voor-
schriften. Op den 5 Junij 1594 aanvaardden de schepen hunnen
togt. Cornelis Cornelisz. van Enkhuizen, die lange jaren voor de
1 Resol. Zeeland, 29 April 1594 en Resol. Zeeland, 8 Junij 1594.
Vergelijk ook van der Chijs, Gesch. der stichting der Ver. 0.1. Comp.,
pag. 23.
W