6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

4.2 Richard Hutten
67 ) Zelfs Ettore Sottsass gebruikt
dit uitgangspunt als hij laat in zijn
carrière stelt: ‘Ik ontwerp geen
voorwerp waar een functie aan vast
zit. Eerst ontwerp ik het voorwerp,
en dan komt de functie. Bij veel objecten
die ik heb ontworpen, heb ik
zelfs helemaal niet gedacht aan een
functie. Het idee dat er een einde
moest komen aan het functionalisme,
heb ik mijn hele leven al gehad.
Wat is een functie, wanneer heeft
iets een functie? Het hangt er maar
net vanaf waarvoor je iets gebruikt.’
(Escher 2007: pp.37-38).
Verbeek 2000: p.134). Het object levert in deze opvatting ‘proposities’
die door de gebruiker ingevuld of aangewend kunnen worden in het
gebruik (wat Ihde de praxis noemt), of zoals Hutten zelf zegt; ‘Ik ben
geen ontwerper in de zin dat ik problemen oplos, ik schep mogelijkheden’
(Hutten 2008).
Deze benadering van functionaliteit wordt tegenwoordig vaker aangehaald67
, maar wat Hutten eraan toevoegt is dat het hem, van tevoren,
weinig lijkt te interesseren hoe mensen zijn producten gaan gebruiken.
Hutten heeft daar zelfs een project van gemaakt, resulterend in de
publicatie Richard Hutten; Works in Use (Hutten et al. 2006). Voor dit
boek heeft Hutten aan bezitters van zijn producten gevraagd om foto’s
op te sturen waarop zij de producten ‘gebruiken’, om achteraf te kunnen
zien hoe zijn ontwerpen eigenlijk gebruikt worden. Dit resulteerde
in een hoop originele gebruikssituaties, met vormen van gebruik waar
de producten niet voor bedoeld lijken [Figuur 4.22], maar ook vormen
van gebruik waar de producten wel voor bedoeld leken [Figuur 4.23 en
4.24].
151