6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

4.4 Auteur-gestuurd
4.4 Auteur-gestuurd ontwerpen en vraag-gestuurd ontwerpen
Het conceptueel design en het daarmee gerelateerde ‘vormgeven van
een idee’ kreeg in de jaren negentig steeds meer internationale belangstelling.
Verschillende van de Droog ontwerpen zijn nu wereldberoemd
en om die reden opgenomen in toonaangevende museumcollecties (Antonelli
et al. 2003: p.276; Betsky & Eeuwens 2004: pp.172-174), of zoals
critici zeggen: voorál in museumcollecties (Simon Thomas 2008: p.220).
Als opvolgers van de grote Italiaanse postmodernisten zoals Ettore Sottsass
en Alessandro Mendini, werden de Nederlandse ontwerpers echter
ontegenzeglijk onderdeel van een nieuwe generatie van persoonlijk
succesvolle ontwerpers. Het succes van de ‘Dutch Design’ beweging als
geheel was in eerste instantie gebaseerd op de wereldwijde doorbraak
van enkele Nederlandse ontwerpers zoals de hiervoor genoemde Richard
Hutten, Marcel Wanders en Jurgen Bey. Maar ook ontwerpers als
Hella Jongerius en Maarten Baas werden meegezogen in het kielzog van
Droog Design.
De ontwerppraktijk van deze ontwerpers wordt vaak aangeduid als ‘auteur-gestuurd’
ontwerpen, waarbij de ontwerper zélf het belangrijkste
element is in de totstandkoming én de beoordeling cq. waardering van
het ontwerp. Er is zelfs een soort omkeringsprincipe aanwezig in dit
persoonlijke succes; eerst wordt de ontwerper bekend door zijn of haar
speciale ontwerpen en later worden de ontwerpen ‘speciaal’ door faam
van de ontwerper, of zoals een Nederlandse ontwerprecensent het mooi
verwoordde: ‘Een ontwerp van Philippe Starck dat niet als zodanig te
herkennen is, heeft geen zin. Dat verkoopt niet.’ (Weyel 2007: p.66).
Die herkenbaarheid hoeft daarbij overigens helemaal niet in de vormgeving
van het object te zitten, maar kan zich zelfs beperken tot enkel
157