6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

combinatie van domeinen zit in het voor hetzelfde project ontworpen
koffieservies van Tom Kovac, waarbij de combinatie wordt gemaakt met
een onstoffelijk domein, in de vorm van geluidsgolven (Mendini et al.
2003: pp.111-112) [Figuur 6.25; 6.26].
De in de introductie van dit hoofdstuk getoonde combinatie van kleding
en meubels van Alessandro Mendini’s ‘Furniture Clothing’ 89 project,
kreeg ook navolging in de serie ‘Architectural Fashion’ van Cinzia
6.2 Ontwerpgrepen
89 ) Zie Figuur 6.10 en 6.11, hieraan
voorafgaande.
90 ) Zie ook figuur 1.21 in paragraaf
1.4.4, hieraan voorafgaande.
91 ) Zie hoofdstuk 4.1, hieraan
voorafgaande.
Ruggeri: ‘A costume is a space constructed around a body as a small
architectural object. (Sato 1988: p.153) [Figuur 6.27]. Het combineren
van kleding en architectuur bleek echter eigenlijk weer gebaseerd op
een idee van surrealist De Chirico uit 1929. De combinatie bleek toen
al effectief: ‘De Chirico’s kostuums veranderden de dansers in bewegende
sculpturen. Een Parijse criticus merkte op dat het beelden waren
die voor één nacht tot leven kwamen.’ (Wood & te Duits 2007: p.61)
[Figuur 6.28].
De ontwerpgreep is zichtbaar in allerlei verschillende productgroepen.
Zo combineerde postmodernist Yutaka Hikosawa een product voor
kinderen met een ei om het idee van bescherming en geboorte te benadrukken
en maakte Masonori Umeda meubels romantisch door een
combinatie te maken met bloemen 90 [Figuur 6.29; 6.31]. Behalve in de
koffieserviezen zien we de ontwerpgreep bij Alessi ook terug in andere
producten, zoals bij een tandenstokerhouder van Andrea Branzi die
‘tafelen’ combineert met ballet [Figuur 6.30].
In het conceptueel ontwerp van de jaren negentig ontstaan opnieuw
combinaties van domeinen die niets met elkaar te maken lijken te hebben.
Het aardige is dat het hier vaak lukt om niet alleen commentaar te
geven, maar ook in functionele zin iets toe te voegen. In hoofdstuk vier
hebben we al kunnen constateren dat dit een essentiële doorontwikkeling
is van het postmoderne gedachtengoed en een belangrijk verschil
met de hiervoor beschreven ontwerpen. Een klinkend voorbeeld van
deze vorm van augmented-postmodernism is de al eerder aangehaalde
deurbel van Peter van der Jagt 91 , waarin de wijnglazen niet alleen een
symbolische betekenis hebben, maar ook daadwerkelijk de klank opwekken
[Figuur 4.7].
205