6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

In Engeland deed Ron Arad ondertussen iets soortgelijks door een autostoel
op een buizenframe te zetten en een stereo-installatie in beton
te gieten [Figuur 2.42 en 2.43]. Arad wilde zich na zijn studie architectuur
afzetten tegen het mainstream black-box design uit die tijd, waar
zelfs het design-bewuste Italiaanse Olivetti zich van bediende [Figuur
2.44]. Hoewel het in de afbeelding op postmoderne wijze als kunstwerk
op een sokkel wordt gepresenteerd, is het object zelf voornamelijk
een gladde zwarte doos, ondanks dat het design-bewuste Olivetti
2.3 Neue Design en Punk
34 ) Brits schrijver, columnist en
management consultant. Pseudoniem
van Peter Wallis, is het
bekendst als co-auteur van ‘The
Official Sloane Ranger Handbook’ uit
1982, samen met Ann Barr.
zich nadrukkelijker op de consument wilde richten met een minder
‘technische’ vormgeving: ‘It is a field of products in which there is an
increasing market among private consumers, for the home office of the
future. […] While the products remained technically refined, they as a
consequence required a more consumer-oriented design stance.’ (Kicherer
1990: p.109).
Daniel Weil stelde net als Arad de gangbare vormgeving ter discussie
met zijn onaangepaste elektronica producten waarin de verschillende
onderdelen aan de buitenkant zichtbaar waren [Figuur 2.45] (Dormer
1990: p.29). Deze aanpak leverde Weil wel veel aandacht op in media
en musea, maar nauwelijks opdrachten van de Britse industrie (McDermott
1987: p.114).
Arad begon ondertussen in 1983 een eigen winkel in een hippe wijk
in Londen, One-off geheten, om zijn ontwerpen te kunnen verkopen
(Huygen 1989: p.133). Net als in Berlijn een soort design-galerie dus,
waar ook werk van geestverwanten werd getoond [Figuur 2.46].
Frederique Huygen analyseerde de Engelse designcultuur aan het eind
van de periode: ‘Traditie vormt naar mijn mening de spil van de Britse
cultuur, inclusief de tegenreacties daarop, tot uiting komend in shockerende
of humoristische excentriciteit. Juist omdat de traditie zo sterk is
zijn de tegenreacties zo heftig. Het Britse ontwerp beweegt zich tussen
twee extreme polen: traditie en excentrisme. Volgens Peter York 34
zijn de belangrijkste specialiteiten van Groot-Brittannië punk en praal.’
(Huygen 1989: p.32) [Figuur 2.47 - 2.50].
89