6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

5.2 Conclusie
81 ) Zie hoofdstuk 2.3 en figuur 2.33,
hieraan voorafgaande.
82 ) Zie hoofdstuk 1.5, figuur 1.30 en
hoofdstuk 4.1, figuur 4.7, hieraan
voorafgaande.
Hier wordt het Bauhaus opgevoerd als een verstikkende kracht, die
alle vormenrijkdom smoorde in haar functionalistische vooruitgangsideologie.
Tegenwoordig kunnen we door de computer echter zo’n beetje alles laten
maken [Figuur 5.25]. De vraag is dan, wat we als ontwerper met die
mogelijkheden doen. Een recent voorbeeld dat de mogelijkheden die
de nieuwe productietechnieken bieden zichtbaar maakt is het project
‘Haunted by 36 women’ van de tegendraadse sieradenontwerper Ted
Noten. Hierbij maakte de ontwerper gebruik van bestaande objecten
door ze door te computer in te laten scannen en vervolgens in verschillende
combinaties en op schaal weer uit te laten printen in kunststof
(Baar et al. 2009: pp.44-45) [Figuur 5.26 en 5.27].
Op deze manier worden bestaande vormen als het ware gesampled,
zoals in de muziek en het grafisch ontwerp al langer gebruikelijk is. Het
resultaat kun je in een lange traditie plaatsen die loopt vanaf het readymade
urinoir van Duchamp uit de jaren dertig, via de ‘collages’ van
Axel Stumpf 81 en de wijnglas-objecten van Peter van der Jagt en Marcel
Wanders 82 uit de jaren negentig.
Dit laatste illustreert nogmaals dat het surrealisme min of meer de basis
heeft gelegd voor een vormgevingsprincipe dat tegenwoordig weer
actueel is, en dat zich laat samenvatten als: door iets bekends in een
andere context te plaatsen ontstaat iets nieuws. Nieuwe associaties leveren
daarbij nieuwe betekenissen die worden opgeroepen doordat het
referentiekader van de gebruiker op zijn kop wordt gezet. Dit principe
is voor degene die het doorziet zeer eenvoudig, maar de kwaliteit van
het met behulp van dit principe ge(re)produceerde object is uiteindelijk
een zaak van het talent van de ontwerper.
185