6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

6 Basisprincipes
Niettemin delen zij één en hetzelfde idee om dat absurde te materialiseren.
In wezen wordt in de drie ontwerpen steeds hetzelfde uitgangspunt
gehanteerd; kleding wordt bijzonder gemaakt door het te combineren
met iets wat in eerste instantie totaal geen kleding is. Surrealist Dalí
gaat uit van keukengerei (gecompleteerd met een wolk), Mendini gaat
uit van meubels en Michiel Keuper en Francisco van Benthem vervreemden
op dezelfde manier een kostuum door er een vliegtuig aan
te hangen, inclusief landingsbaan. Dat laatste ontwerp is bovendien
conceptueel compleet vergelijkbaar met de zeemeeuw-jurk van Marcel
Rochas [Figuur 6.12].
Op deze manier blijkt tegendraads design wel degelijk onderhevig aan
bepaalde regels: een bepaalde manier van werken als het ware. Als iets
op een bepaalde manier gedaan wordt, is het als proces reproduceerbaar.
En als het als proces reproduceerbaar is, komt het los van het
idee van de tegendraadse ontwerper als autonoom kunstenaar, wiens
creativiteit uniek en onnavolgbaar is. Dit betekent dus, dat iedereen
in principe tegendraads kan ontwerpen als hij of zij het proces volgt,
al zullen de resultaten niet altijd even interessant zijn: het cliché ligt
immers op de loer. Denk hierbij aan de opmerking over ‘welsprekendheid’
van Ghislaine Kieft uit de conclusie van hoofdstuk twee over het
postmodernisme: ‘Voor Sottsass en de zijnen is het probleem, naar het
mij voorkomt, niet zozeer te spreken, maar daarbij ook eloquent te zijn,
dat wil zeggen ons te voorzien van krachtige, welsprekende, kernachtige
beelden; metaforen die ons overtuigen en die de ironie overstijgen.’
(Kieft 1984: p.26).
191