6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

4.5 Conclusie
4.5 Conclusie: het conceptueel ontwerpen heeft toekomst
72 ) Zie hoofdstuk 2.3, hieraan
voorafgaande.
Het conceptueel design is te beschouwen als een doorontwikkeling van
het postmodernisme uit de jaren tachtig. Kon het postmodernisme nog
weggezet worden als een stroming waarin de betekenis van objecten
puur in de vormgeving tot uitdrukking werd gebracht, in het ideeën-
design uit de jaren negentig wordt er een koppeling gemaakt van de
betekenis van de vorm van het object naar het functioneren van het
product zelf. De wijnglazen van de deurbel van Peter van der Jagt, zijn
immers zowel betekenisgevend als een functioneel element, hetgeen
trouwens ook al eerder aanwezig was in de verhalende ontwerpen van
het Neue Design 72 . In de ‘Wagenheberregal’ van Wolfgang Leubersheimer
wordt de ondersteuning van de planken bijvoorbeeld zeer figuratief
verzorgd door autokriks. De metafoor van de ondersteunende functie
van kriks wordt nog sterker doordat de kast hierdoor verstelbaar wordt
[Figuur 4.33].
Dat ook Arnout Visser vorm en functie liet samenvallen zagen we al in
de Archimedes brievenweger. Later maakte hij voor Droog Design ook
nog een ontwerp van borden die met behulp van geleidende verf opgewarmd
konden worden in de magnetron. De in een herkenbaar patroon
aangebrachte verf is daarbij tegelijkertijd functioneel, decoratief én
informatief [Figuur 4.35].
Analoog aan de ontwikkeling van het vraag-gestuurde, functionalistische
ontwerp ontstaat er vanuit het auteur-gestuurd ontwerp dus iets
wat we ‘augmented postmodernism’ kunnen noemen. Postmodernismeplus,
waarbij de betekenisgevende vormgevingskarakteristieken ook
een functionele betekenis hebben. Met andere woorden: de bruikbaar-
165