Bevorderen van disseminatie van innovaties in het ... - Cinop

62
geen relatie hadden, die gezamenlijk een taak moeten uitvoeren.
Typerend is dat het om personen, taken en tools gaat en dat die groepen
voor een relatief korte tijd bestaan.
Ontwikkeling van kennis in organisaties volgens Nonaka en Takeuchi
Nonaka en Takeuchi (1995) onderscheiden twee dimensies. De epistemologische
dimensie betreft de verschillende soorten kennis die ze onderscheiden. Als eerste
expliciete kennis, kennis waarvan we weten dat we het hebben. Expliciete kennis kan zijn
opgeslagen in bijvoorbeeld boeken. En als tweede impliciete kennis (tacit knowledge) is
de kennis waarover we wel beschikken, die we ook gebruiken, maar waarvan we ons niet
bewust zijn dat we deze hebben en toepassen.
De andere dimensie noemen Nonaka en Takeuchi de ontologische. Daarmee doelen ze op
de verschillende existerende niveaus: individu, groep, organisatie en tussen organisaties.
De ontwikkeling van kennis en daarmee van de organisatie is een proces dat op het niveau
van het individu en de groep plaatsvindt. In relatie tot de diverse soorten kennis worden de
volgende processen onderscheiden: van impliciete kennis van bijvoorbeeld een individu
naar impliciete kennis van bijvoorbeeld een groep, is socialisatie. Externalisatie is het
proces van impliciete kennis van een individu expliciet maken. Daarna wordt expliciete
kennis van een individu expliciet voor bijvoorbeeld een ander individu of een groep; dat
is de combinatie. Expliciete kennis van een individu omzetten tot impliciete kennis is het
proces van internalisatie. Dit is een doorgaand proces, zoals weergegeven in het eerste
beeld.
Tacit
Taciit
Tacit Tacit
Socialization
Empathizing
Externalization
Articulating
Embodying Connecting
Internalization Combination
Explicit Explicit
Gebaseerd op Nonaka & Takeuchi, 1995; Nonaka, Toyama & Byosière, 2003.
Explicit
Explicit