Bevorderen van disseminatie van innovaties in het ... - Cinop

organisatieniveau. Kennismanagement op dit niveau houdt zich bezig met
aspecten als dehiërarchiëring, deregulatie, organisatieoverschrijdende
arbeidsgroepen en zelforganisatie. Op het derde, individuele niveau,
gaat het om mentorprogramma’s, vertrouwenwekkende maatregelen,
nastreven van een open leer- en communicatiecultuur. En dan tot slot het
systeemniveau. Daar gaat het om het letten op diversiteit bij het aanstellen
van nieuwe medewerkers, beloningssystemen (belonen van creatieve
medewerkers bijvoorbeeld), zij-instroom mogelijk maken en realiseren en
vrije onderzoeksbudgetten. Er worden drie stromingen onderscheiden:
1) de technologische, waar ingegaan wordt op het gebruik van innovatieve
technologieën om de marktpositie zeker te stellen en van het bestaan
van een organisatiekennisbasis; 2) de door Lehner genoemde ‘humane’
stroming. Daar wordt de persoon als centrale kennisdrager gezien. En de
laatste jaren wordt toenemend 3) de integratieve benadering gekozen.
Daartoe worden door sommige auteurs ook Nonaka en Takeuchi en
Probst gerekend (Lehner, 2006). Het model van kennismanagement van
Probst bijvoorbeeld, doet meer recht aan de complexiteit van individuele
beslissingen van gebruikers, dan de benaderingen in de humane of
technologische stroming. Bij dit model wordt onderscheid gemaakt in
diverse aspecten van kennismanagement.
Kennismanagement volgens Probst
Het doel van het model van Probst was het ontwikkelen van een overzicht van
ideaaltypische activiteiten voor interventies in organisaties. Het is opgezet als een
beschrijving en niet als een theoretisch model, noch op basis van empirische bevindingen.
Het is ontwikkeld ter ondersteuning van kennismanagement in de praktijk van organisaties.
In dit model van kennismanagement worden zes verschillende aspecten onderscheiden:
kennis identifi ceren, kennis verwerven, kennis ontwikkelen, kennis verdelen, kennis
gebruiken, kennis bewaren. Deze worden als centrale activiteiten opgevat. Er worden
drie bouwstenen onderscheiden. Het formuleren van de doelen van kennis is de eerste.
De tweede betreft het beoordelen van kennis. De derde is het gehele kader met de zes
verschillende aspecten: het binnenkader wordt als een geheel gezien. In het binnenste
kader is geen sprake van een bepaalde volgorde. Alle componenten kunnen aan elkaar
gerelateerd zijn. Het zijn allemaal kernactiviteiten. Het gehele model verbindt de drie
bouwstenen.
De twee aspecten ‘doelen vaststellen’ en ‘het beoordelen van kennis’ kunnen zo
geïnterpreteerd worden dat het ‘van boven’ komt (het management bijvoorbeeld), maar dat
is niet noodzakelijk.
65