geschiedenis

der Systematifche Godgeleerdheid. 137ningen begonnen të krijgen (t)« Van XVII.tijd tot tijd hebben er zich verfcheiden SilüW.geleerde mannen onder hen opgedaan,die 'als bekwaame Leeraars de eer vanhun Kerkgenoocfchap hebben opgehouden.De meeste Leeraars echter, zo ten plattenlande als in de Steden waaren ongeftudeerdeperzoonen, en z*o is het tenplatten lande thands nog. Daar er dusweinig liefhebberij voor de geleerdheidonder de Mennonieten gevonden werd,moet men zich niet verwonderen, dat zijzo weinige Schriften , en nog veel minder,dat zij zc weinige eigenlijke Sijflemennageiaaten hebben. Dat zij zeer weinigeigenlijke Sijltemen hebben gefchreeven,is ook daarvan trouwens gekomen, dat zijaltijd meer op de betrachring, dan op debefpiegeling der leer hebben aangedrongen.Meer gewigts hangende aan de lesfenvan Godzaligheid , eenvoudigheid ,liefde en verdraagzaamheid, dan aan eenregelmaaiig voordel van welgedaafdegeloofswaarheden, zijn zij er noode eneerst, na verloop van langen tijd, toeovergegaan , om eenig wel geichakeldSij-(t) Zie de Redevoering van V O E T I U S over4e nuttigheid der Akademièn , hi. 49 De ondervindingleerde den' Mennonieten, dat het zeggenvan HURONijMUi in zijnen brief aan P A U-HNUS waarachtig zij. Santin Rujlicitas foiumfihi pïodest , et quantum aedificat ex vitae meri'fo, tantum necet, fl defiruenfibus non reji/létt,- i 5