geschiedenis

der Syflematifche Godgeleerdheid. 299de aangehaalde affcheidsrede, onmidde-' XVII.lijk na het gene ik uit dezelve afgefchree-EEU w ?ven heb, er zeer over, dat de waareGodzaligheid en de Praktiek der Evan.gelieleer, bij de Akademifche lesfen, zozeer uit het oog verlooren wierd. Zijwas fchier uit het genootfchap der Hervormdenverdreeven, zegt hij, en mis*fchien door eigen fchuld verbannen. Hijhad daarom zijnen leerlingen het beoefenender Godzaligheidsleer zeer aanbevoolen.~ Hij heeft naderhand zulks insgelijksfteeds gedaan als Hoogleeraar teA M S T E R D A M ; en ook de meeste Remonflrantfcheleeraars hebben zich daarzeer wel in gekweeten (*)•—• Dan hetwordt tijd dat wij eenige RemonflrantfcheTheologifche Sijftemas befchouwenen beoordeelen.CLXXXVI.De eerfte , onder de Remonflranten,welke de leer van den Kristlijken Godsdienstbearbeid heeft, in eene Sijftematifcheorde, is de beroemde S I M O NB I S S C H O P , of zo als hij beter bekendis,(*) Non fatis efl, homines, quid fit verum &tredendum doceri , fed & quid fit faciendum iisqui vera credunt, qua in re, ft rem probe perpendamus, fitus efl -veritatis ufus , docendi funt.Quare mancat funt Theologicae lnflitutiones, quaehac parte religionis Chriftianae carent. Ita iudicatj. CLERICUS in Orat; Fun: in obit;t- V. 1IMBOR.CH.