geschiedenis

154 Beknopte Letterkundige GefchiedenisXVU. ken werd. Schoon hij zich anders zeerEEu w. ömZtchtiglijk moge uitdrukken, heeft hijhet echter in dit boek* in allen deeleniet gedaan. In de negen en twintigfleen dertigfte gronduVlling , daar hij overde Voorweezenheid van onzen Heer j E-sus KRISTUS handelt, konde hij al»thahds zich wel wat naauwkeuriger hebbenuitgelaaten. In de vierëntachtigdegionddelling verdaat hij door den HeiligenGeest eene kracht van God, beroependezich op L u K: I: 35 en XXIV: 49.Over de leer der Driee'enheid, en denflaat der zielen na den dood uit hij zichin deeze gronddellingen niet: en in zijneFerdeediging der Doopsgezinden ( * ), dievoor de grond/lellingen geplaatst is, daarover handelende, fchijnt hij een', dag omden arm te willen houden, en met zijnebezondere befchouwing en bevatting, zoals hij het noemt, nopens die leerdukken,niet regt te willen voor den dag komen.De bezondere gevoelens hieromtrent,fchrijfthij, kunnen zonder verbreekingvan liefde en vreede onderling welingefchikt en verdraagen worden. Hieris hij dus zeer achterhoudend, doch nietvoorzichtig, want hij verraadt zichzelven(!)• Deeze grond/lellingen met dever-(*) Bl. 147—154..(t) Zommigen onder de Mennonieten waarendaa"':n zeer bevreesd, dat de Schrijver met verf/ebcidenbezondere ftclüngcn , in dit werkjen•Vervat , a»n vtelen aan(loot en ergernis zoudeges-