geschiedenis

der Syftematlfche Godgeleerdheid. 303.andersdenkenden afgezonderd te houden. XVII.Doch EPISCOPIUS dacht hier ganscliE EUbrandersöver. Hij oordeelde, dat menfchenvan onderfcheiden gevoelens zeer wel ,in ééne kerk , ge m een fc hap lijk met eikanderenverkeeren konden, bij het waarnee«men van] den openbaaren Godsdienst, zomaar het verfchil niet waare over {tukkenvan zodaanig gewigt, dat men, daaromtrentdwaalende , buiten de hoop deseeuwigen leevens verviel. Na «lat hij indit zijn Sijftenaatisch werk , ingevolgevan dat begrip , de waarheid van iederleeriluk telkens onderzocht heeft, laathij er zijn oordeel nader overgaan, enoverweegt, of hetzelve wel zo hoognoodzaaklijk is ter zaligheid? Is het, zijnsachtens, niet van dien aart, dan ook doethet er bü hem weinig af of toe, hoe mener over denke; en de genen, die verfchil -lig in gevoelens daaromtrent zijn, wilbij, dat men met eene Kristlijke verdraagzaamheidin de kerk dulde, en als broedersaanmerke. Het grondbeginfel vande leerwijze van EPISCOPIUS is dus,dat alle belijders van het Kristendom ,de Roomschgezinden alleen uitgeflooten,éénsgezind, in broederlijke liefde, gemeenfchaplijkenGodsdienst openlijk zullenoefenen. Zeer veele leeritukken befchouwtEPISCOPIUS uit dien hoofdewel als nuttig, maar hij monstert ze uitals minnoodzaaklijk. De waarheden ,welken men te weeten hebbe, ter vervullingvan de Gedsdienstpligten, zijn bijhem