geschiedenis

148 Beknopte Letterkundige GefchiedenisXVfI. nig te durven vastzeilen, indien het nietEt.uw. met duidiijke bijbelwoorden gedaafd kaaworden. Hij is afkeerig van Schoolfcheuitdrukkingen en wijsgerige termen :trouwens alle Mennonieten waaren daargeene vrienden van. Zij begreepen, enmet het hoogde recht, dat eene kunstmaatigevoordragt niet zelden de bronwelvan onëenigheden onder de Kristenen is,en de zuivere leer der Godlijke openbaaringzeer'bezoedelt (*). De Schrijverhoudt zich daarom alleen bij 't gene deuitfpraak des Bijbels hem, volgens deuitlegkunde, aan de hand geeft, en berustdaarin. Het geheele werk beilaacuit vier afdeelingen. In de eerde afdeelinghandelt hij over het Zaligmaakendgeloof en wijders over het gene men teweeten cn te gelooven heek, aangaandeGods weezen, de Dricëenbeid, de Schepping,de algemeene genade, 's menfehenvermoogen na den val, de Voorz'enigheid,en de voorbeschikking.. In de tweedeafdeeling haniek hij over de kennisvan KRISTUS ; over zijne menschwording, over zijn lijden, zijn fterven, zijnbegraaven, zijn nedefdaalen ter hel, zijnProfeetisch, Priesterlijk, en Koninglijkambt, zijne opihmding, hemelvaart, zittenter regtehand des Vaders , en overzij.(*) Men leeze hier over n» G. A B R A H A M S ,Verd; der Doopsgezinde . bl. 7, en 1,8—153en in zijne Korte Qronajl. bl. 14, en SCHIJW't a. b. II. bl. 394.