geschiedenis

der Syfïematifche Godgeleerdheid. t$laater tijden gefchreeven heeft, ziet men,welke fchoone vorderingen hij in dit vak ME E Ü Vy .maakt heeft: in ziine eerfte Schriften vindtmen veel meer Mijstieke gebreken, dan indie van laater tijd. (*). Dan niettemin,daar LÜ T H E R fchier alleen moest werkenen aan anderen, zo alsMYcöNius. RHH.1medehelpers had, heeft bij hierin op verrena die vrucht van zijnen arbeid r>i ecgezien, welke hij op zijne andere hervormingspogingenheeft moogèn btfréd'heid van R OMES Kerkheerfchappije openlijkmet hem hadden afgezwooren, konden« «net toe befluiten, om, met de dwaashedenvan het Pausdom, Ook hunne bezonderedweeperijen afteftaan. Zij bleévenz,ch van L U T H E K en de over-eehervormers önderfcheiden in gelooft begrippenen in Godsdienstige werkzaamheden,m leer en in leeven. - H-mnehet zelfs is ftt.ks.na de hervormingder Kerk door bijkomende dwaalihceanog ongerijmder en ongeftelder géwordendan zij doorgaans in de Wstvoorgaandeeeuwen geweest was. f-„ v, ndaar was het, dat Zij weldra in ' c afe e-meen bij verftandige mannen geheel haaraanzien verloor, en gansch en al fo verachtingkwam.C») Zie N I XMz IJ, * p ridiitT È m n sB *De Mijstieken, na den tijd der hervorming,xvrr,