geschiedenis

der Syflematifche Godgeleerdheid. 177Deeze twee bewijzen, wanneer ze wel XVII.worden voorgefteld, zijn ook ter verdee-EEUW*diging van de geoorloofdheid des Kinderdoopsgenoeg voldoende.De overigendie doorgaans worden bijgebragt,zijnten deele van geene kracht, en ten deelevan dien aart, dat, hoe zeer ze ook bijonsaan zulks is een bewijs, dat dezelve in zijnentijd overal plaats hadde. ÜRICENIS fpreektvan den Kinderdoop als van eene plegtigheid,die allenthalve in de Kerk gebiuiklijk was Om.CENES zelfwas, volgens zijne eigen betuiging, inziine tederfte kindschheid ook gedoopt. Daar nuÖR. 10 EN ES gebooren is ten jaare 185, volgthier uit , dat de Kinderdoop in dien ti d ftandgreep. Nu is het eene bekende zaak, dat menïti die dagen nog geheel niet afgeweeken waarevan de Apoftolifche gewoonten. En hoe ook zoudemen ten aanzien van zulk een belangrijk ftuk,als de bediening des doops was, daar van hebbenkunnen afwijken? Zoude zulk eene afwijkingvan de Apoftoliifehe gebruiken, gefteld, dat menin de vrocgüe dagen geene kinderen gedoopt had,gefchied zijn zonder heftige volksbeweegingen,zonder luidklinkende krakeelen , zonder Kerkvergaderingen, die daarömttent btflisfende befluitenhadden genomen, waarvan wij niets leezen ?Was het mooglijk , immer den Kinderdoop in alleKristengemeenten, allerwege, intevoeren zo«dsaniger wijze, dat er in verloop van tijden zelfsgeen enkele voetftap van deeze nieuwe inftellingergens aangetroffen wierd. AUOUITINUI, vanden Kinderdoop fpreekende Lik. IV. vs. 23. zegt,Usc traditum tenet tota Eccltfie, —nee conciliisinftitutum , fed femper retentum est , non nifiJpoftoliea auStoritate traditutn reitijfime ertdimus.En KALVIJN zegt m zijne Inftit: Chrijl Relig.Lib. IV. C. XVI. f. 8. Nullus est fcriptor tamvetustus , qui non paedobuptismi originem aiApofloloTunt Seculum i>ro ttrto referat. CASSAN-111. DEEL. M»S E