geschiedenis

der Syftematifche Godgeleerdheid. 37-waaren er volflaagen verachters van. —XVfLEindelijk Hond de groote F I L I P J A K O B 1S P E N E R op; en deeze bragt, ondanksden tegenitand, dien hij ontmoette, deMijstieke Godgeleerdheid binnen haareeigenlijke grenien. Hij zuiverde haar vande wartaal der Platoniuen en Paracelfisten.en hield niets over, dan '.t geneuit den Bijbel ontleend, of met de uitfpraakendes Bijbels , naar zijne gedachte, overeenkomstig was. De vriendenvan waarheid en Godsvrucht zegendenhem, en maakten een aangenaam gebruikvan zijnen arbeid. Men heeft wel SPE­N E R aangeteegen, dat zijne ganfche Godzaligheidsleergehaald waare uit de oudeSchriften der bedorven Mijstieken , enhij dus eene even dwaaze leer invoerde,als de vrocgfle dweepers» ten tijde vanORIGENtS. F R E D E R I K KRIS TI AANB U C H E R haalde hem als «odaanigenLeeriiar op eene onheufche wijze doorin een werk, getijteld , Plato 'mysticusin piëtist a redivivo, das ist, Piëtist ij cherub&reinftimmuitg mit der heidnifchenPhilofophia Platonis, und feiner navol,ger, uitgegeeven te DANTZIG 1699 in 4.Doch B A L T H A Z A R KOEPKE, die ook indit werk gegispt was, fciireef daar tegeneen boek, getijteld, Die wahre Theologiamystica oder asc&tica aller glau*bigen alten und neuen 'lestaments. uitgekomente HALEE 1700 in ü. met eeneVoorrede van S P E N E R . ] ndit boekVerdeedigt zich de Schrijver, en in d§C 3voo^