geschiedenis

17 S Beknopte Letterkundige GefchiedenisXVII. « >ns de zaak volkomen beflisfen, zij evenvel,om de hier voor gemelde redenen,EEUW. 1iit bij eenen Mennoniet niet kunnen doen.Niet het getal, maar het gewigt der bewij-5en overtuigt iemand van de waarheid eenerlelling. Veele verdeedigers van den Kinderloophebben met het opltapelen hunner be«wij-3EB. heeft in zijne verhandeling de Eaptismt Pariulerum(adverfus Anabaptistas ) eene groote mee»ïigte getuigenisfen van oude Kerkvaders aangeïaalduit de drie eerfte eeuwen, waarmede de'ewoonte, van kinders te doopen, in de eerfteSa-isten kerk , aangetoond kan worden. — MetJit alles kan het echter niet beweezen worden,Jat alle kleine kinderen der Kristenen in de vroeg-Je ti'den gedoopt zijn. Het blijkt uit de Kerkïiftoncn, dat het zich met de zaak op deeze wijseheeft toegedraigen. Men geloofde in 't algeneeii,dat de Doop ter zaligheid volftrekt noodsaaklijkwaare; doch daar er noch door KRISTUS,loch door de Apostelen, eene juiste bepaaling(vas gemaakt, omtrent den tijd, wanneer de Doopjefchieden moest , werd dezelve niet am allenenfehen op gelijken tijd bediend. Wanneer oulersonder het kruis der vervolging gebukt ginren, en hier en daar harderloos omzwierven,veroorzaakte het gebrek aan goede gelegenheidmeenigmaalen, dat de kinders niet terftond na degeboorte gedoopt wierden. De kinders, dus ongedooptopgroeijé'nde , werden dan ook dikwerfniet eeré'r gedoopt , dan wanneer zij tot jaareniran onderfeheid waaren gekomen, en zichzelventen doop konden aanbieden. Doch wanneer dekinders zwak van geftel, of anders in ftervensgevaarwaaren , werd doorgaans alle moeite gedaan,om ze gedoopt te krjjgen. De doop werddan verhaast , al waaren de kinders ook flechtseenige uuren oud. Ook, wanneer de ouders nietzeer Godsdienstig waaren, en het eeuwig belangvan hunne kinderen hun niet zwaar op het hartwoog, werd dikmaals de doop der kinderen uit.