geschiedenis

der Syftematifcke Godgeleerdheid. 191helsd wordt. Zelfs vale men niet zelden XVÏLmet zo een kenmerklijk leerftuk tot heioverdreeven, zo wel in de befpiegeling»als in de beoefening. Wanneer eenig kenmcrklijk leerlluk door eene andere gezindte bellrecden wordt, houdt men het me thand en tand vast; en zo doende flaa [men niet zelden over tot een tegengelleh luiterfle van dat van partij, daar men dei tmiddenweg had dienen te houden. .Vai 1hier dan die meenigte van niets afdoendibewijzen , die er in de Sijllemas der Hervormden, nevens de goeden en gegrondenvoor den Kinderdoop worden bijgebragten van hier dat de Kinderdoop eene plegtigheid is, die aan alle Kinderen, zonde ronderd-hcid, zo wel van ongodsdienstige»als godsdienstige ouderen, onbclemmer 1bediend wordt. Waare, van de vroegdtijden af, in de Hervormde Kerk hier tlande het geval eens ontdaan, dat hieren daar bij zommige ouders, Wie zij 06cweezen mogten, eenige achteloosheid ei1nalaatigheid ten aanzien van den Doo]>hunner kinderen befpeurd wierd; zo zoude man voorzeker deezen terdond van hetMennonitismus hebben verdacht gehouden, of als Remondranten hebben aangemerkt, die den Kinderdoop eene 011verfchillige zaak achten te zijn, ja hetgebruik des Avondmaals ter eenemas1ontzegd hebben. Men heeft zulks nogezien, voor klein twintig jaaren, te AIV:STERDAM, uit het niet weinig geruchi:sgemaakt hebbende geval van eenen z 1 on1