februari 2013 nummer 1

Afb. 6: De bloemknoppen zijn omgeven door witte wol
zich in de loop der jaren veel veranderingen
voorgedaan. Tot 1885 was het
een monotypisch geslacht (een geslacht
bestaande uit slechts 1 soort). Toen
vond B.A. Stein een andere cactus met
overeenkomstige kamvormige bedoorning
en fraaie roze bloemen en noemde
hem P. pectinata (pectinata = kamvormig).
Weber plaatste hem in 1898 in
het geslacht Mammillaria maar Britton
en Rose schiepen (in 1923) voor deze
ene soort het geslacht Solisia (genoemd
naar Octavio Solis). Latere auteurs
plaatsten hem weer terug: Mammillaria
pectinifera. Vooral niet te verwarren met
M. solisioides met bleekgele bloemen.
Dan is er de plant die in 1930 door
Moeller beschreven is als P. valdeziana.
Die kunnen we onder wel 9 verschillende
geslachtsnamen tegenkomen.
Naast Pelecyphora zijn dat Echinocactus,
Thelocactus, Mammillaria, Gymnocactus,
Normanbokea, Pediocactus, Neolloydia
104
en ten slotte Turbinicarpus. De laatste is
tegenwoordig onder taxonomen algemeen
aanvaard.
Daarna vond Viereck in 1934 een
plant die als twee druppels water lijkt op
bovengenoemde P. pectinata. Backeberg,
die de plant in 1935 beschreef, gaf hem
daarom de naam Pelecyphora pseudopectinata,
de onechte pectinata. We
kunnen deze plant onder zes verschillende
geslachtsnamen tegenkomen.
Naast Pelecyphora zijn dat Mammillaria,
Neolloydia, Thelocactus, Normanbokea
en Turbinicarpus. Ook hier is de laatste
de meest gebruikelijke. Binnen het geslacht
Turbinicarpus vormen T. valdezianus
en T. pseudopectinatus nu met zijn
tweeën de sectie Valdeziani.
Zo lijkt het erop dat Pelecyphora weer
terug is gekeerd naar de monotypische
status. Maar dat is niet zo. De cactussoort
die we allemaal kennen als
Encephalocarpus strobiliformis behoort
©Succulenta jaargang 92 (3) 2013