februari 2013 nummer 1

Redactioneel
WAT EEN WEELDE!
Wolter ten Hoeve
Het loopt al tegen de avond als ik op de MEX-40 (een snelweg in het noorden
van Mexico) net voor een tolstation een afslag neem. Het is de afslag naar San
Pedro de las Colonias, een stadje waar ik altijd met veel genoegen gebivakkeerd
heb, en waar ik ooit, na een warme dag met flink vochtverlies, een ‘cerveza familiar’
(gezinsbier) van 1,2 liter in korte tijd naar binnen gewerkt heb. Het edele vocht, op
een lege maag, heeft me vervolgens urenlang parten gespeeld.
Bij de afslag staat een lifter langs de kant, en aangezien ik zelden een lifter laat
staan, stop ik en laat de man plaatsnemen in mijn huurauto. Terwijl ik in de richting
van San Pedro rijd, praten we wat en de man vertelt dat hij elke dag bij het tolsta tion
autoruiten wast. Dat levert hem per dag ongeveer 50 pesos op, wat omgerekend
neerkomt op een luttele € 3, —. Ik ben er verbaasd en tegelijk beschaamd over
hoe mensen zoals hij in Mexico rond kunnen komen van zo’n schamel inkomen,
dat bovendien erg afhankelijk is van de goodwill van automobilisten die het tolstation
passeren. Als je bedenkt dat een pak melk van een liter in Mexico ongeveer
15 pesos kost, dan besef je hoe verschrikkelijk mager het inkomen van die man is.
De man woont in een eenvoudig dorpje, langs een onverhard zijweggetje. Ik vermoed,
ik hoop het althans, dat hij daar wel een paar kippen en geiten zal hebben,
die hem en zijn gezin melk, vlees en eieren op zullen leveren. Daarnaast zal hij wel
wat groente verbouwen.
Na zo’n 10 kilometer bereik ik de afslag naar het dorpje. Ik stop en laat de man
uitstappen. Groot is mijn verbazing wanneer hij vraagt hoeveel hij voor de lift moet
betalen! Ben je gek, joh, natuurlijk niets! Kom nou, van die schamele 50 pesos
ook nog wat afstaan voor een lift, da’s toch helemaal mesjokke, nee, dat nooit! Het
doet mij heel duidelijk beseffen hoe ongelooflijk groot de weelde is, waarin wij in
Nederland leven. Want een euro, wat koop je daar nou voor, wat is dat bij ons nou
waard? Een kopje koffie in een restaurant zou omgerekend voor die Mexicaan het
inkomen van een halve dag zijn.
In tegenstelling tot die Mexicaan kan ik elk jaar op vakantie gaan naar Mexico, ik
kan een kas plaatsen om mijn hobby uit te oefenen (hm, intussen zijn het er drie), ik
kan een carbon racefiets kopen, etc. De armoede van die Mexicaan laat mij de betrekkelijkheid
van mijn comfortabele bestaan zien.
Wanneer u dit redactionele voorwoord leest, dan is het voorjaar net weer aangebroken.
De natuur is ontwaakt en heeft haar wintervacht afgeschud. In de kas beginnen
de eerste cactussen te bloeien en over een maand zal het primetime zijn in
onze verzamelingen, met een show opgevoerd door talrijke bloeiende cactussen.
Ook de tuinen zullen hun bloemenpracht weer beginnen te tonen. Wat een weelde!
Geniet van de natuur en van de hobby, maar draai die euro nog eens om en denk
aan die Mexicaan, dus ‘drink met mate’!
Vreebergen 2
9403 ES Assen
50
©Succulenta jaargang 92 (2) 2013