You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Afb. 4: De dunwandige vrucht heeft bedoornde<br />
areolen en is niet wollig en borstelig<br />
zoals bij notocactussen<br />
tot 141 cactusgeslachten. In dezelfde<br />
losbladige serie kwam hij in 1938 met<br />
een nieuwe indeling van de cactusfamilie<br />
waarin hij 178 geslachten benoemde.<br />
Voor N. graessneri, N. haselbergii<br />
en N. elachisanthus (witbedoornd als<br />
N. haselbergii maar cilindrisch, tot 25<br />
cm hoog groeiend en met groene bloemen)<br />
had hij een apart geslacht gecreëerd,<br />
Acanthocephala, letterlijk vertaald:<br />
‘met bedoornd hoofd’. In de toelichting<br />
vermeldt hij letterlijk “Sie haben nichts<br />
mit Notocactus zu tun”. Acanthocephala<br />
is nu trouwens een geslacht van parasitaire<br />
wormen met een stekelige kop.<br />
Frič kwam in 1935 met Brasilicactus<br />
op de proppen (in 1933 had hij al de<br />
net iets andere naam Brasilocactus gebruikt).<br />
Dat geslacht werd pas erkend<br />
nadat Backeberg het in 1942 officieel<br />
met een Latijnse diagnose beschreef.<br />
De Japanner Yoshio Ito vond het nodig<br />
om dit geslacht van 3 soorten nog eens<br />
te splitsen in een geslacht Sericocactus<br />
voor N. haselbergii en een geslacht<br />
Dactylanthocactus voor N. graessneri,<br />
maar daar heeft men zich nooit veel<br />
van aangetrokken. Brasilicactus hield<br />
stand tot Buxbaum er in 1967 weer<br />
54<br />
een ondergeslacht van Notocactus van<br />
maakte. In 1982 bracht Brandt de plant<br />
onder in het geslacht Parodia en zo zijn<br />
we bij de voorlopige eindstand gekomen.<br />
N. haselbergii is nu Parodia haselbergii<br />
ssp. haselbergii. De nauw verwante<br />
geelbedoornde en groen bloeiende<br />
N. graessneri is nu Parodia haselbergii<br />
ssp. graessneri en de witbedoornde<br />
vorm van N. graessneri heet nu Parodia<br />
haselbergii ssp. graessneri f. albiseta.<br />
De derde brasilicactus, B. elachisanthus,<br />
is een synoniem van P. haselbergii ssp.<br />
graessneri.<br />
Om nog even voort te borduren op het<br />
aantal cactusgeslachten: in zijn bekende<br />
werk ‘Das Kakteenlexikon’ uit 1966<br />
komt Backeberg tot maar liefst 233 geslachten.<br />
In de recente indeling van<br />
Anderson (2001) is het aantal geslachten<br />
weer afgenomen tot 121.<br />
Dat de indeling bij Notocactus nogal<br />
wat discussie opgeleverd heeft, komt<br />
vooral doordat de bloem en vrucht afwijkend<br />
zijn van die bij Notocactus. De<br />
bloem is veel kleiner en de bouw is anders.<br />
De korte bloembuis heeft bedoornde<br />
areolen terwijl deze bij Notocactus<br />
wollig en borstelig is. Bovendien is de<br />
stamper niet rood of paars. De vrucht<br />
(afb. 4) is dunwandig en wordt bij rijping<br />
slap in tegenstelling tot de dikwandige<br />
stugge vruchten van de standaard<br />
Notocactus waar het zaad bij afnemen<br />
meestal schoon en droog uitrolt. De zaden<br />
zijn klein, hooguit 1 mm en glanzend<br />
zwart.<br />
Zoals al eerder opgemerkt is P. haselbergii,<br />
de ‘Scarlet ball cactus’, afkomstig<br />
uit Rio Grande do Sul in Brazilië en<br />
daar dan uit de oostelijke regionen tot<br />
over de grens met Santa Catarina. Daar<br />
groeit ze volgens sommige bronnen zowel<br />
in het laagland als in de bergen, bij<br />
hoge luchtvochtigheid tussen mossen,<br />
maar ook op stenige rotsen en steile<br />
bergwanden. Ze groeit nogal eens samen<br />
met N. leninghausii.<br />
Hoewel deze planten in de natuur dus<br />
©Succulenta jaargang 92 (2) <strong>2013</strong>
Change language