februari 2013 nummer 1

REDACTIONEEL
Ludwig Bercht
Als u dit leest is het december en zitten we misschien midden in herfststormen,
maar als ik dit opschrijf is het nog begin september en volop zomer met temperaturen
die de 30 0 C benaderen.
Wat hebben we een memorabel jaar gehad. Het wilde maar niet op gang komen.
Ik was de eerste drie weken van mei met vakantie en dacht bij terugkomst een
deels uitgebloeide kas te zien. Niets was minder waar. Het was zo koud gebleven
dat de meeste cactussen hun bloei hadden uitgesteld. En zo kon ik er toch nog van
genieten. Een fantastische zomer, enorm veel zon en hoge temperaturen. Er zat wel
een nadeel aan. In elk geval bij mij thuis is het gortdroog geweest. Als er eens een
bui was aangekondigd door de weerkundigen, viel de regen altijd elders.
De bloei in de kas was dit jaar uitzonderlijk goed. Ook de vruchtzetting, natuurlijk
na de kunstmatige bestuiving, was zeer bevredigend. Er komen dus weer voldoende
zaden om in 2014 uit te zaaien. Dit jaar ben ik mede door mijn vakantie
pas in de tweede helft van mei met zaaien begonnen. Ook vorig jaar was ik al later
dan normaal gestart met zaaien en dat bevalt me uitstekend. Geen gedoe met onderwarmte
en bijbelichting. Ik gebruik uitstekende Westlandse zaaigrond (met dank
aan mijn relatie daar), druk de grond stevig aan en leg de zaden erop (ook even
aandrukken). Dan laat ik het geheel water opzuigen, besproei het met een fungicide
en zet het vervolgens in een bak met nog wat extra water. Het geheel dek ik
af met doorzichtig plastic en zet het gewoon in het volle zonlicht in de kas. Vrijwel
geen uitval door schimmel, maar toch af en toe even kijken en bespuiten als er toch
wat schimmel (meegekomen met de zaden die ik niet van tevoren behandel) de kop
opsteekt. Als de eerste doorntjes tevoorschijn komen, wordt het plastic verwijderd.
Ik laat ze gewoon in de volle zon staan en laat nu het substraat ook wat uitdrogen.
Pas als de plantjes elkaar in het potje verdringen, worden ze overgezet. En zo gaat
het ook verder. Ik verspeen niet, maar deel de plantjes steeds op in kleinere groepjes,
als het oude groepje te groot wordt voor het potje waar ze in staan.
Ik blijf een lans breken voor het zaaien. Het zien opkomen en het ontstaan van de
eerste doorntjes is een klein wondertje en onvergelijkbaar met de latere doornvorming.
Het volgende hoogtepunt is dan pas als de eerste bloem op je eigen zaailing
ontstaat. Soms een kleine deceptie als je moet vaststellen dat er waarschijnlijk in je
zaaisel toch een verkeerd zaadje aanwezig was en die heeft juist al jouw plantfrustrerende
handelingen overleefd.
De winterperiode is niet alleen de tijd om plannen te maken voor het komende
groeiseizoen, maar ook om uw indrukken van het voorbije jaar en uw verkregen
kennis in een artikel voor Succulenta op te schrijven. Het is zonde als u al uw kennis
alleen voor uzelf houdt. Deel het met anderen en schroom ook niet om eens
een reactie te geven op de pennenvruchten van uw medehobbyisten.
Op naar een nieuw jaar dat nog blank is, maar zeker weer vele verrassingen voor
u in petto heeft. Als redactie rekenen wij op u, want zoals zo vaak gezegd, het tijdschrift
Succulenta is er voor u, MAAR OOK DOOR U.
Veerweg 18
4024 BP Eck en Wiel
250
©Succulenta jaargang 92 (6) 2013